ما باغداران کیوی در خطبهسرا تالش، با مشکلات و چالشهای متعددی روبهرو هستیم؛ از تصمیمهای اداری غیرمنطقی گرفته تا نبود حمایت در بخش نهادهها و زیرساختها. نخستین مطالبه ما، حذف تاریخ اجباری صادرات کیوی است.
تاریخی که هر سال از سوی مسئولان اعلام میشود؛ مانند ۱۵ مهرماه امسال که در عمل به زیان تولیدکنندگان و صادرکنندگان تمام میشود. ما خواهان این هستیم که تولیدکننده بتواند هر زمان که محصولش آماده بود، از طریق سردخانهداران آن را صادر کند. تعیین تاریخ ثابت برای صادرات، با واقعیتهای اقلیمی و شرایط برداشت در مناطق مختلف سازگار نیست.
درخواست بعدی ما، اختصاص کود یارانهای مخصوص کیوی است. در حالی که برای کشت برنج کود یارانهای ارائه میشود، تولیدکنندگان کیوی از این حمایت بیبهرهاند. بسیاری از باغداران ناچارند با استفاده از سهمیه کود زمینهای شالیزاری خود، باغهای کیوی را تغذیه کنند؛ در حالیکه ترکیب و مواد مغذی کود برنج با نیازهای تغذیهای درخت کیوی تفاوت دارد. نبود کود مناسب باعث افت کیفیت محصول و کاهش بهرهوری باغات شده است.
موضوع مهم دیگر، لزوم حمایت از هوشمندسازی باغات کیوی است. در این بحران کمآبی، اگر آبیاری این باغها بهصورت هوشمند انجام شود و دقیق مدیریت شود، هم از هدررفت آب جلوگیری به عمل میآید و هم عملکرد باغها افزایش پیدا میکند.
در همین زمینه دولت میتواند با ارائه تسهیلات ویژه، بستر لازم برای تجهیز باغات کیوی به سیستمهای هوشمند آبیاری را فراهم کند. در حال حاضر بسیاری از باغداران با هزینه شخصی چاه عمیق حفر کردهاند و با وجود پرداخت مالیات سالانه، هیچ نوع حمایت مؤثری از دولت دریافت نمیکنند. پرداخت مالیات برای باغدار مسالهای نیست؛ مساله این است که در برابر پرداخت، حمایتی وجود ندارد.
یکی دیگر از مطالبات جدی ما، تشکیل تعاونی تولیدکنندگان کیوی است. در این خصوص رسانهها میتوانند با تولید گزارشها و ویدیوهای آگاهیبخش، اهمیت این موضوع را برای افکار عمومی و مسئولان پررنگتر کنند. تعاونی میتواند به ساماندهی بازار، خرید منصفانه محصول، و هدایت آن به سمت سردخانههای معتبر کمک کند. امروز نبود تشکل و هماهنگی، یکی از دلایل اصلی زیان باغداران به حساب میآید.
در کنار همه این مسائل، ما خواهان آن هستیم که برای باغاتی که بیش از پنج سال از عمرشان گذشته، مجوز حفر چاه صادر شود. روند صدور مجوز در حال حاضر بهقدری طولانی و پیچیده است که بسیاری از باغداران از ادامه پیگیریهای خود منصرف میشوند. این بروکراسی سنگین ادرای، به نوعی انگیزه تولید را از کشاورزان و باغداران ما گرفته است.
و در نهایت، ناترازی انرژی و قطعی مکرر برق آسیب جدی دیگری است که امسال نیز فعالیتهای کشاورزی به خصوص تولید محصول کیوی را تحت تاثیر قرار داد. در بسیاری از روستاها، قطعی برق باعث سوختن و از کار افتادن سیستمهای آبیاری هوشمند شده است. در شرایط فعلی دولت نه موتور برق با قیمت مناسب در اختیار کشاورزان قرار میدهد و نه تسهیلاتی برای خرید آن ارائه میکند.
اکنون قیمت هر موتور برق در بازار آزاد بین ۱۸۰ تا ۲۰۰ میلیون تومان است؛ رقمی که پرداخت آن برای اکثر باغداران، امکانپذیر نیست. دولت میتوانست با ارائه یارانه یا تولید داخلی تجهیزات، از کشاورزان حمایت کند، اما چنین حمایتی در عمل وجود ندارد. مشکلات تولیدکنندگان کیوی اگر جدی گرفته نشود، نهتنها به زیان کشاورزان و صادرکنندگان، بلکه به زیان کل اقتصاد گیلان و کشور تمام خواهد شد.