۱۶ مهر روز ملی کودک به عنوان روز تجلیل از کودکان، این سرمایه‌های ملی شناخته شده است. منشأ این روز به سال ۱۹۲۵میلادی باز می‌گردد، زمانی که نمایندگان کشورهای مختلف در ژنو، سوئیس برای تشکیل اولین «کنفرانس جهانی برای رفاه کودکان» گرد هم آمدند.
پس از این کنفرانس برخی از دولت‌ها در سراسر جهان روزی را به عنوان روز کودک برای برجسته کردن مسائل کودکان تعیین کردند. در ایران نیز درجلسه‌ای در سال ۱۳۷۲ خورشیدی که نمایندگان وزارت آموزش و پرورش، سازمان بهزیستی، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان و سایر نهادها در آن حضور داشتند، بعد از انجام بررسی‌ها و تبادل‌نظرها ابتدا روز ۹ اکتبر و در ادامه روز ۸ اکتبر برابر ۱۶ مهر به عنوان «روز ملی کودک» انتخاب شد.
روز ملی کودک فرصتی است برای توجه به سلامت روانی کودکان و ارتقای آگاهی درباره‌ی نیازهای عاطفی آن ها. برنامه‌های این روز معمولا شامل کارگاه‌های آموزشی، بازی‌های گروهی و فعالیت‌های است که به تقویت مهارت‌های اجتماعی و عاطفی کودکان کمک می‌کند
در ادامه این گروه تصمیم خود را به دفتر یونیسف در ایران اطلاع دادند و به این ترتیب این روز به عنوان روز ملی کودک در ایران رسیمت پیدا کرد.
کودک براساس ماده‌ی یک پیمان‌نامه‌ی حقوق کودک به هر انسان کمتر از ۱۸ سال گفته می‌شود. این کنوانسیون شامل ۵۴ ماده و دو پروتکل اختیاری بوده که چهار اصول پایه‌ای آن‌را جهت می‌دهد:
- هیچ کودکی نباید از تبعیض رنج ببرد.
- زمانی که در رابطه با کودکان تصمیم‌گیری می‌شود، باید منافع عالیه‌ی آنان در راس قرار گیرد.
- کودکان حق حیات داشته و باید رشد کنند.
- کودکان حق دارند آزادانه، عقاید و نظرات خود را ابراز کنند و این نظرات در تمامی اموری که به آنها مربوط می‌شود، باید مورد توجه قرار گیرد.
کودکان، آسیب‌پذیرترین گروه در هر جامعه هستند و از هیچ‌چیز آنان از جمله غذا، پوشاک و نیازهای دیگرشان نباید کاست. عدم توجه به وضعیت کودکان به علت مشکلات اقتصادی و کاستن بودجه‌هایی که شرایط زندگی و حیات کودکان را خدشه‌دار می‌سازد، نه توجیه اقتصادی دارد و نه حرکتی انسانی محسوب می‌شود.
کودکان، آسیب‌پذیرترین گروه در هر جامعه هستند و از هیچ‌چیز آنان از جمله غذا، پوشاک و نیازهای دیگرشان نباید کاست. عدم توجه به وضعیت کودکان به علت مشکلات اقتصادی و کاستن بودجه‌هایی که شرایط زندگی و حیات کودکان را خدشه‌دار می‌سازد،نه توجیه اقتصادی دارد و نه حرکتی انسانی محسوب می‌شود. درک دنیای کودکان مهم است. این در حالی‌ست که متاسفانه در حق کودکان جامعه‌ی ما در حال حاضر به علت آسیب‌های اجتماعی، ناهنجاری‌های موجود و مشکل‌های اقتصادی، ظلم و ستم مضاعفی صورت می‌گیرد.
وقت‌گذاشتن برای کودکان در خانواده‌ها، از نکات کلیدی در آموزش و پرورش کودکان است؛ پدران و مادران امروز، اگرچه نسبت به نسل‌های قبل تحصیل‌کرده‌تر و اگاه‌تر هستند، اما اکثرا به دلیل گرفتاری‌ها و غم نان، معمولا زمان کافی برای توجه و برنامهریزی خانوادگی نمی‌گذارند.
در این مورد، روان‌شناسان معتقدند؛ برای شناخت و درک بهتر نیازهای کودک، باید افراد بزرگ‌سال، کودک دوران خود را بشناسند و به آن رجوع کنند. خوشبختانه امروزه با در اختیار داشتن تکنولوژی، دسترسی به منابع مختلف روانشناسی و خودشناسی، کتاب‌ها، سمینارها و وبینارها و امثال آن با سهولت بیشتری همراه بوده و شاهد ارتقای آگاهی جامعه در مسایل مربوط به خودشناسی و یا فرزندپروری هستیم.
همچنین باید به این مهم اشاره کرد که کودکان پیش از ورود به مدرسه، بر اثر آموزش و پرورش غیررسمی و با استفاده از قدرت یادگیری، تقلید و الگوبرداری، رفتارها و مهارت‌های گوناگون را در خانواده یاد می‌گیرند و آن‌را به کار می‌بندند. از این رو، شایسته است پیش از ورود کودکان به مدرسه، رفتارها و مهارت‌های مورد نظر را با برنامهریزی و از طریق آموزش و پرورش سازمان‌‌یافته، به تدریج، آگاهانه و با شکیبایی به آنها آموخته شود.
روز ملی کودک فرصتی است برای توجه به سلامت روانی کودکان و ارتقای آگاهی درباره‌ی نیازهای عاطفی آنها. برنامه‌های این روز معمولا شامل کارگاه‌های آموزشی، بازی‌های گروهی و فعالیت‌های است که به تقویت مهارت‌های اجتماعی و عاطفی کودکان کمک می‌کند.
این روز را به همه کودکان ایران زمین از هر قوم و نژاد و زبانی تبریک گفته و تمام تلاش خود را به کار می‌بندیم تا ایرانی آبادتر و شادتر برای فردایشان بسازیم.
نظرات بسته شده است.