سمیعی گیلانی، فرهنگ، فرهنگستان، گیلان، ادبیات

اَلَم تَرَ کَیفَ ضَرَبُ اللهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرَهٍ طَیِّبَهٍ اَصلُها ثابتٌ وَفَرعُها فِی السّماءِ.  تُؤتی اُکُلَها کُلَّ حینٍ وَیَضرِبُ اللهُ الاَمثالَ لِلنّاسِ لَعَلَّهُم یَتَذَکَّرونَ. (ابراهیم، 24- 25) آیا ندانسته­‌ای که خداوند چگونه مثلی می‌­زند که کلمۀ پاک همانند درختی پاک است که ریشه­‌اش استوار است و شاخه­‌اش سر به آسمان دارد. میوه‌اش را به توفیق پروردگارش، زمان به زمان می‌­دهد؛ و خداوند برای مردم از این مثل­‌ها را می­‌زند باشد که پند گیرند. (ترجمه از استاد خرمشاهی) یک دهان…