مردم

در دنیای امروز، آنچه یک جامعه را در برابر بحران‌ها مقاوم می‌سازند، صرفا منابع مادی یا توان نظامی نیست بلکه "سرمایه اجتماعی" مردم یک سرزمین نیز نقش مهمی در تاب‌آوری جوامع بحران ‌زده دارد. سرمایه اجتماعی یعنی اعتماد، انسجام، مشارکت و شبکه‌های ارتباطی میان افراد یک جامعه است. هرچه این سرمایه بیشتر باشد جامعه در برابر بحران‌هایی همچون جنگ، تحریم و بلایای طبیعی یا تحولات سیاسی، تاب آورتر خواهد بود. این سرمایه نادیدنی اما لمس شدنی می‌تواند به سادگی حتی با یک شایعه متزلزل شود. به شخص خودم بر این باور بودم…

حق شناس، استاندار گیلان: در این جنگ ۱۲ روزه همه پای کار آمدند؛ حتی کسانی که از ما دلخور بودند، هم آمدند. ما وظیفه داریم به این مردم خدمت کنم.

تخریب د‌که‌های امرار معاش مردم در بام سبز ماسال در استمرار همان سیاست‌های ناکارآمد و سلبیِ حکمرانیِ بی‌مهارت و بی‌هنر است. همچون سیاست‌های حجاب و فیلترینگ، که سیاست‌گذاران به جای پذیرش اینکه مسئله‌ای ریشه‌ای وجود دارد که می‌بایست کارشناسانه و با نگاهی جامع به حل آن بپردازند به دنبال پاک کردنش هستند؛ پاک کردن صورت مسئله‌ای که البته پاک نخواهد شد، چون ریشه در معیشت و روزی مردم دارد و دیر یا زود دوباره در جای دیگری ظهور خواهد کرد. هما‌ن‌طور که قبلی‌ها چه در مراتع و چه در جنگل‌ها و حاشیه جاده‌ها و رودخانه‌ها ساختند و تثبیت شدند…

سوم اسفند ۱۴۰۰، در یک حرکت برق‌آسا، فراقانونی و کاملا غافلگیرکننده، کمیسیون مشترک بررسی طرح صیانت از فضای مجازی، کلیات این طرح جنجالی را با وجود مخالفت‌های زیادی که در سطح جامعه بر علیه آن بود تصویب کرد. طرحی که بوی محدودیت‌هایش از کیلومترها آن‌طرف‌تر هم به مشام می‌رسید و جامعه ایران را در بهت و حیرت فرو برد. اگرچه این طرح در خلال سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ با وقفه‌ها و اعتراضات فراوانی همراه شد؛ اما سرانجام با تغییراتی، بخش‌هایی از آن به اجرا درآمد. کندی سرعت اینترنت، گسترش فیلترینگ، محدودیت کلیه پلتفرم‌های خارجی و…