مفاخرگیلان

مسیر رفتن‌ِمان هموار باشد یا ناهموار، یک وقت‌هایی باید بایستیم و چشم‌ها را به مهمانی تماشای  آنهایی فرا خوانیم که  چراغ افروخته‌اند. ‌روزگارمان تاریک باشد یا روشن، یک وقت‌هایی  واجب است به احترام‌ بعضی نفرات، کلاه از سر برداریم و چون ایشان بودن را به کودکان‌ و جوانان‌مان  بیاموزیم.  و این آموختن  برای آینده‌سازان میسر نمی‌شود مگر این که با مفاخرسرزمین‌شان آشنا شوند و بدانند که  افکار و  زحمات و خون دل‌خوردن‌های ایشان تا همیشه  قدر دانسته می‌شود. می‌دانید وقتی در هیاهو و شلوغی شهرها راه می‌رویم، حواس‌مان نیست اما چه بسا…