29 آوریل

آدمی با آرزوهایش زندگی را تاب می‌آورد. شکوفه‌های سپید آرزو که بر نهال قلب مرد یا زنی پدیدار می‌شود، نسیم امید وزیدن می‌گیرد و ستاره‌ باران رویا آسمان خیال را روشنی می‌بخشد.‌ کسی نیست که نداند، انسان‌ها می‌توانند ساعت‌ها، روزها و سال‌های تیره را با اندیشه‌ی به‌ثمر نشستن رویاها و آرزوها تاب بیاورند.‌ گاهی بندهای رنج و اندوه چنان گرداگرد جان من یا شما می‌پیچد که ممکن است، حتی برخاستن از بستر به وقت بامداد آسان نباشد، اما آنچه از امید و آرزو در ما نهفته است، آوای برپاخیزی می‌شود که به آغاز روزی دیگر فرا می‌خواندمان.…