« فریده توکلی» بانوی پیشکسوت تئاتر گیلان، راهی دیار باقی شد. صبح سومین روز از شهریور ماه برای اهالی فرهنگ و هنر گیلان‌زمین، پیام‌آور پایان زندگیِ بانویی بود که زندگی‌اش بر امواج دریای هنر گذشت. او بیش از نیم‌قرن، عاشقانه در عرصه‌ی هنر فاخر تئاتر به فعالیت پرداخت و سال‌ها مدیریت انجمن شعر و ادب شیدای انزلی را بر عهده داشت.
فریده (فاطمه) توکلی سال ۱۳۲۸ در رشت چشم به جهان گشود اما سرنوشت مسیر زندگی او را به سمت شهر ساحلی انزلی هدایت کرد. ثمره‌ی خدمتش در آموزش و پرورش و کسوت معلمی، خاطراتی دلنشین است که بر دفتر خاطرات شاگردانش بر جای مانده است. او از سالهای کودکی بعنوان گوینده در رادیو حضور یافت و قدم گذاشتنش به صحنه‌ی نمایش به سال ۱۳۴۱ و بازیگری در نمایشنامه‌ی «بهترین بابای دنیا» به نویسندگیِ «غلامحسین ساعدی» باز می‌گردد . وی در سن ۱۶ سالگی به کسب رتبه‌ی نخست در دو جشنواره‌ی کشوری نائل آمد و تا سالهای متمادی بعنوان بازیگر و کارگردان به فعالیت پرداخت. توکلی همچنین شعر نیز می‌سرود و انتشار دو مجموعه‌ی شعر با عناوین «بی مقدمه» و «توشا» نیز در کارنامه‌ی هنری او درج شده است. وی همسر زنده‌یاد «غلامحسین منیرزاد» از نمایشنامه‌نویسان نام آشنای گیلانی بود.
و اما آیین بدرقه‌ی او که سروده بود «ومن با تو/ در عطر گل مریم/ در صدای چلچله‌ها/ ازبند بند گندمزارها عبور می‌کنم»، عصر پنج‌شنبه در گلزار شهدای انزلی برگزار می‌شود.
