ابهام درادامه تعطیلی بیمارستانهای خصوصی رشت

در حالیکه وضعیت تخصیص اعتبارات سفر رییس جمهور به گیلان در بخش بهداشت و درمان اسفبار است، با این حال تعطیلی دو بیمارستان توتونکاران و فامیلی رشت از ماههای گذشته بر حجم مشکلات درمانی مرکز استان افزوده و مشخص هم نیست این دو بیمارستان دقیقا چه زمانی قرار است مجددا بازگشایی شوند و جوابگوی بخشی از نیاز درمانی استان باشند.

گیلان، زیرساخت‌های مناسبی در حوزه درمان ندارد. با این وجود هر از چندگاهی در کنار بیمارستان‌های نیمه ساخته و یا تجهیز نشده، شاهد تعطیلی یکی از بیمارستان‌های آن هستیم. در واقع عدم وجود بیمارستان جنرال، پروژه‌های نیمه کاره متعدد، کمبود پزشک متخصص و دستگاه‌های درمانی تنها بخشی از مهم‌ترین مشکلات گیلان در حوزه بهداشت و درمان است و شاید اگر ابر بحران همه گیری کرونا اتفاق نمی‌افتاد، عقب‌ماندگی گیلان در این بخش تشدید می‌شد.

بیمارستان توتونکاران رشت از جمله بیمارستان‌های عمومی رشت است که درسال ۱۳۴۶ تأسیس شد. دانشگاه علوم پزشکی گیلان در تاریخ ۲۸ اسفند ۱۴۰۲ اعلام کرد؛ این بیمارستان به دلیل عدم تمدید پروانه بهره‌برداری و مسؤول فنی از سال ۱۴۰۰ و اصلاح نشدن نواقص ابلاغی شامل کسب استاندارد‌های درمانی، بهداشتی و فنی، از ادامه فعالیت‌های درمانی منع می‌شود.

پیش از این هم در ۲۵ بهمن ۱۴۰۲ زایشگاه فامیلی که به نام بیمارستان خصوصی فامیلی شناخته می‌شود، پلمپ شد و از ادامه فعالیت آن ممانعت به عمل آمد. گفته شده عدم کنترل در سزارین نخست‌زا از دلایل مهم تعطیلی این بیمارستان ۳۲ تختخوابی بوده است.

طبق گفته مدیر نظارت و اعتباربخشی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بیمارستان‌های توتونکاران و فامیلی در صورت اخذ مجوزهای قانونی و رعایت آیین‌نامه‌های وزارت بهداشت می‌توانند به فعالیت خود در آینده ادامه دهند. با این حال چندین ماه از تعطیلی این دو مرکز درمانی گذشته اما هیچ خبری از بازگشایی مجدد آن‌ها نیست.

همه می‌دانند که گیلان به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگری، از حیث دارا بودن تخت‌های بیمارستانی هنوز در وضعیت مطلوبی به سر نمی‌برد. استاندار گیلان هم فروردین امسال در جریان بازدید از بیمارستان ۳۵۰ تختخوابی در دست احداث پورسینا این موضوع را تأیید کرد و گفت: میانگین تخت‌های بیمارستانی گیلان کمتر از میانگین کشوری است.

تا پیش از همه گیری کرونا، گیلان در حوزه برخورداری از بیمارستان، تجهیزات پزشکی، تخت‌های بیمارستانی و اعتبارات ملی از استان‌های کم برخوردار کشور محسوب می‌شد که به بهانه همه گیری این ویروس، تحرکی هر چند ناچیز در بین مسؤولان به وجود آمد تا با یک بهای بسیار سنگین به قیمت جان بیماران، حداقل بخشی از نیازهای این استان مسافرخیز و محروم به خصوص در حوزه تجهیزات و احداث بیمارستان رفع شود.

در آن زمان بسیاری از مراکز درمانی استان از داشتن دستگاهی مانند سی تی اسکن محروم بودند. با این حال هنوز گیلان در بخش بهداشت و درمان دچار محرومیت‌های قابل توجهی بوده و وضعیتش اورژانسی بوده و مشخص نیست دقیقا چه زمانی قرار است از حجم این کمبودها کاسته شود.

 لازم به ذکر است: رییس دانشگاه علوم پزشکی گیلان، اردیبهشت امسال اعلام کرد:« در سفر پیشین هیأت دولت به گیلان در حوزه بهداشت و درمان هزار و ۳۲۰ میلیارد تومان اعتبار اختصاص یافت که تاکنون تنها ۲۹۵ میلیارد تومان آن تخصیص پیدا کرده است.».

از اینرو با توجه به شرایط وخیمی که دولت با کسری شدید بودجه مواجه است، نمی‌توان چندان به تخصیص به موقع این اعتبارات که به بهبود وضعیت زیرساخت‌های درمانی گیلان کمک می‌کند دل خوش بود. در این وضعیت آشفته شاید رفع مشکلات بیمارستان‌های تعطیلی همچون توتونکاران و فامیلی رشت و رایزنی فشرده برای سرعت بخشی به اجرای پروژه‌ها و بیمارستان‌های نیمه کاره بزرگ‌ترین کمکی باشد که بتوان برای بهبود شاخصهای بهداشت و سلامت گیلان انجام داد.