روز جهانی محیط‌زیست امسال با طرح موضوع راه‌حل‌هایی برای آلودگی پلاستیکی زنگ خطر بحران مواد پلاستیکی را بلندتر کرده است.
ویژگی‌های اصلی پلاستیک‌ها باعث شده تا این مواد جایگزین بسیاری از محصولات شوند و دفع نامناسب آن‌ها تهدید جدی برای محیط زیست محسوب شوند.
این پلاستیک‌ها به مرور در طبیعت به اندازه‌ها و اشکال بسیار کوچک و ریز‌تری در حد میکروپلاستیک‌ها در آمده‌اند و خواهند آمد و اتصال انواع آلاینده‌های آلی پایدار و فلزات سنگین به میکروپلاستیک در خواص سمی آن‌ها هم‌افزایی شدید دارد.
برآوردهای جهانی، تولید سالانه ۴۰۰ میلیون تن پلاستیک در جهان را نشان می‌دهد و این آمار در شهرستان رشت اگر مقدار زباله تولیدی را ۸۵۰ تن در روز در نظر بگیریم، حدود ۳۰۰۰ تن در سال است و این در حالی‌ست که بخشی از این پلاستیک‌های تبدیل شده به زباله نمی‌بایست بازیافت شوند ـ به دلایل بهداشتی ـ و بخش زیادی هم به دلیل نبود فرآیند مناسب جمع‌آوری به مرحله بازیافت نمی‌رسد.
مطمئنا ساختار مدیریت شهری باید بدنبال راه‌حلی برای کاهش، استفاده مجدد و بازیافت پلاستیک‌ها باشد اما هر کدام از ما به عنوان شهروندان این سرزمین، وظیفه‌ای در قبال زمینی که بر روی آن زندگی می‌کنیم، داریم پس با راه‌کارهای ساده می‌توانیم تلاش کنیم که پلاستیک کمتری تولید کنیم:
از ساک پارچه‌ای برای خرید بخصوص نان استفاده کنیم؛
برای خرید از زنبیل حصیری و ساک‌های چندبار مصرف استفاده کنیم؛
برای نوشیدن آب از ماگ و لیوان شخصی استفاده کنیم و بطری آب داشته باشیم؛
مواد شوینده بزرگ و غلیظ خرید کنیم و در منزل از ظروفی استفاده می‌کنم که چندبار مصرف است و فقط مواد شوینده در آن ریخته می‌شود؛
پلاستیک‌های کوچکی که به اجبار نیاز به استفاده از آن وجود داشته را چون نباید بازیافت شوند جمع‌آوری و برای استفاده مجدد به سوپری یا میوه‌فروشی تحویل دهیم؛
در هنگام خرید و انتخاب محصولات به بازیافت شدن مواد پلاستیکی دقت کنیم و…
این‌ها گام‌هایی کوچک است که ما برای داشتن محیط‌زیستی بهتر برای خود و فرزندان و آیندگان برمی‌دارم و به عنوان یک مسئول تلاش خواهم کرد که شرایط مناسب مدیریت پسماند را در شهر ایجاد کنم تا با همکاری شهروندان دنیایی بهتر برای زندگی بسازیم.
