عدم تناسب سالن‌های اجرا، چالشی برای گروه‌های هنری در رشت؛
بی‌مهری ارشاد استان به موسیقی بومی
برگزاری رویدادهای فرهنگی و هنری نیازمند فضایی استاندارد و متناسب با ماهیت اجراست، اما به نظر می‌رسد که این مسئله همچنان در شهر رشت مورد غفلت قرار می‌گیرد. اجرای اخیر گروه کُر «شهر باران» و گروه کُر نوجوانان «شهر باران» در سالن استاد رحمدل، نمونه‌ای از این چالش‌ها را نمایان ساخت؛ مکانی که فضای نامناسب و محدودیت‌های اجرایی، کیفیت این رویداد هنری را تحت تأثیر قرار داد.
روز پنج‌شنبه، در سالن استاد رحمدل، واقع در مجتمع فرهنگی خاتم‌الانبیا رشت، گروه کُر «شهر باران» و گروه کُر نوجوانان «شهر باران» قطعاتی از موسیقی محلی گیلان، بختیاری و آذری را اجرا کردند.
نوازندگان این اجرا؛ کسری رضایی (پیانو)، پرنیا پرنهاد (فلوت) و آیلین محب‌خواه و محمدجواد ربیعی(سازهای کوبه‌ای) با رهبری«مصطفی گلشن» بودند و نیماخلعتبری (سازهای کوبه‌ای)، محمدحسن گلشن (ویلن‌سل) و اشکان اسماعیل‌زاده (سنتور) به عنوان نوازندگان مهمان حضور داشتند.
اما نکته‌ی قابل توجه در این اجرا، فضای نامناسب سالن برای آن بود. به‌گونه‌ای که محل قرارگیری گروه کُر به اندازه‌ی کافی وسیع نبود و حتی رهبر اجرا، مصطفی گلشن، امکان حضور روی صحنه را نداشت و مجبور شد در پایین سن، روی زمین، گروه را هدایت کند.
این مسئله سؤالاتی را به ذهن متبادر می‌کند: آیا اجراهای فرهنگی و هنری در شهر رشت آن‌قدر اهمیت ندارند که فضایی مناسب‌تر برای آن‌ها در نظر گرفته شود؟ آیا اداره‌ی کل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان، ترویج و اجرای رویدادهای فرهنگی و هنری را در اولویت نمی‌داند؟
در حال حاضر سالن موسیقی تالار مرکزی شهر رشت، که اهالی موسیقی این شهر سال‌ها در انتظار ساخت آن بودند و برای آن‌ها ساخته شده‌است، بیشتر در اختیار گروه‌های پاپ غیربومی قرار می‌گیرد و ادامه این روند ممکن است در آینده امکان استفاده مناسب را برای گروه‌های بومی محدود کند.
چرا این سالن به‌طور ویژه در اختیار گروه‌های موسیقی بومی رشت قرار نمی‌گیرد؟
شاید اگر این اجرا در فضایی مناسب‌تر از نظر مقیاس، آکوستیک و سایر امکانات در اختیار گروه قرار می‌گرفت، شاهد استقبال گسترده‌تر و اجرایی متفاوت‌تر می‌بودیم.
