سیاستهای ۳0 سال گذشته در وزارتخانه جهاد کشاورزی، منجر به از بین رفتن نیمی از باغات چای کشور شده است. آیا وقت آن نرسیده که در این سیاستها تجدیدنظر و پوستاندازی درست انجام شود؟
به سبب همین ناترازی در تصمیمات صنعت چای کشور هرساله شاهد کوچک شدن سفرهی خود است. وجود سازمان چای با یک چارت و برنامه و اختیارات مناسب و کارشناسی میتواند این سرمایه ملی که بیش از یک قرن در کشور سابقه دارد را حفظ و از خروج ارز کشور جلوگیری و اشتغال پایدار در بخش صنعت و کشاورزی ایجاد کند.
چرا باید معاونتهای وزارتخانهای که خود باید بانی گسترش کشاورزی در کشور باشند، در زمین واردات توپ بزنند و تمامی چارتها و برنامهریزیها برای خشنودی و گسترش مصرف کالای وارداتی باشد.
وزیر جهاد کشاورزی جدیدا با اصلاح بند ۳ مصوبه شماره 452606/020 مورخ ۲۸ اسفند ۱۴۰۳ را که میتوانست در صورت ایجاد سازوکار مناسب حامی باغ و کارخانه باشد را ۵ ماه بعد از شروع بهرهبرداری به صورت یکطرفه و بدون درنظرگرفتن نظرات طرفین قرارداد عوض کرده است.
این اصلاحیه که آشکارا به نفع واردکنندگان چای خارجی انجام شده، صنعت چای داخلی را دچار رکود بیسابقه کرده و از پاانداخته است. این در حالی است که وزارت جهاد کشاورزی و سازمان چای کشور باید در جایگاه حامی تولیدکنندگان داخلی باشند.
مسبوق به سابقه است هر زمانی که شاهد رشد و تلاش باغداران و تولیدکنندگان چای داخلی و رغبت مردم نسبت به مصرف چای داخلی بودیم، عوامل تصمیمساز و تصمیمگیری در دولتها با تصمیمات خلقالصاعه و آنی و بدون تفکر و پشتوانهی ملی و عقلی راه توسعه و پیشرف را برای چای داخلی سخت و پر دستانداز کردهاند.
تا اینجای کار تمامی تلاشهای ما در سطح استان و کشور بینتیجه و بدون گوش شنوا باقی مانده است. اختصاص دادن یارانه و ایجاد امتیاز حواله و ثبت سفارش چای خارجی برای تولید چای داخلی بدون در نظر گرفتن و ایجاد بازار هدف مصرف، راهی بیراهه برای تولید چای داخلی است و برخی سالها قیمت محصول چای را حتی تا ۳۰ درصد کمتر از قیمت تمامشدهی محصول پایین آورده و تحت شعاع قرار میدهد.
در کشور قحطالرجال نیست که بیش از سهدهه ما شاهد تصمیمات خانمانبرانداز برای چای داخلی باشیم. از وزارتخانه جهاد و شخص وزیر محترم انتظار فهم درست مسائل مربوط به چای داخلی را داریم.
چشمها را باید شست…. جور دیگر باید دید.