آداب و رسوم هر ملت گنجینه پرارزشی است از فرهنگ، هنر و اخلاق مردم یک مرز و بوم،که به مرور زمان شکل یافته و از گذشته های دور تا به امروز رسیده است و چنانچه به درستی از نسلی به نسل دیگر نرسد، از بین خواهد رفت، یا اینکه در معرض هجوم بیگانه، دستخوش دگرگونی‌های جبران ناپذیر خواهد شد. این آداب و رسوم، میراث فرهنگ درخشان و پرآوازه‌ای است و علت پویایی آن همسویی و هماهنگی با علم و ادب و اخلاق و اندیشه در راستای زمان است و نشانگر دانش و بینش نیاکان فرزانه ماست. گنجینه‌ای پربار از دانش و بینش و اخلاق، پشتوانه ارزشمندی برای سامان بخشیدن به زندگی نسل‌های کنونی و آینده است. هر ایرانی با شناخت و آگاهی از فرهنگ نیاکان خود بهتر می‌تواند پایه‌های اخلاقی- آرمانی زندگی خود را، به عنوان یک ایرانی آزاده و سرافراز در جهان استوار سازد و با نگرش به تلاش و کوشش گذشتگان، برای پاسداری از فرهنگ شکوهمند این سرزمین مقدس تلاش کند.
در این صورت است که هر ایرانی از روی خرد و آگاهی به جلوه‌های شکوهمند فرهنگی خود افتخار کرده و می تواند آینده درخشان خود را بر پایه ارزش‌های فرهنگی ایرانی پی ریزی نماید و در برابر یورش فرهنگی بیگانگان ایستادگی کرده و سر سازش و تسلیم فرود نیاورد.
جشن چهارشنبه سوری و آداب آن:
در هیچ منبع و تحقیقی، از برپا کردن آئین چهارشنبه سوری یاد نمی‌شود و برپایی این جشن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. چهارشنبه یکی از روزهای هفته است، حال آنکه در دوره باستان، هفته و نام روزها به مانند آنچه که امروزی از آن استفاده می‌کنیم، وجود ندارد. تنها واژه باستانی در این ترکیب، کلمه « سور» به معنای جشن است. در برخی منابع واژه سور را «سرخ» معنی کرده‌اند و آن را با سرخی آتش مرتبط دانسته اند. همچنین گفته شده است پیروزی فریدون بر ضحاک در این شب بوده است. در آئین‌های کهن، در ماه اسفند، جز آتشی که در ماه گاتابیو افروخته می‌شود، از هیچ آتش دیگری سخن نرفته است. گویا آئین چهارشنبه‌سوری تلفیقی از چند آئین مختلف باشد. از آن جهت که آتش، مقدس و نماد اهورا مزدا می‌باشد، روشن کردن آن در شب سور خوش یمن بوده و نور و زبانه‌های آتش، فروهرهای درگذشتگان را به سمت خانه‌های خود رهنمون می‌شود و این آتش تا سحرگاه می‌سوزد. با روشن کردن شمعی و قرار دادنش در بیرون منزل، این رسم دیرینه را زنده نگه داریم. زرتشتیان رفتگان خود را در جشن ها یاد میکنند، زیباست به یاد درگذشتگان، بر سفره پدیرایی، بشقابی اضافه بگذاریم. از دیگر آئین این شب، قاشق زنی، کوزه شکستن و پاک کردن آجیل مشکل گشاست. درحقیقت همان لُرک که در جشن‌های زرتشتیان بین همه پخش می‌شود.
با آگاهی از فرهنگ غنی خود، آئین‌های کهن ایرانی را پاس بداریم.