آدم‌ها پیچیده در مه به تماشای ناکجا ایستاده‌اند و ویرانی و تنهایی، روایت تلخی است که شولایِ روزگارِ دشواری‌ها شده‌است. ابرها گاه آنچنان به زمین نزدیک می‌شوند که انگار آسمان و زمین درهم تنیده‌اند و پنجره‌ها رو به جهانی‌گشوده می‌شوند که آرام وقرار از آن رخت بسته است؛ اما سبزناکی درختان هنوز در بطن خاکستری روزگار، نشان از کورسوی امید دارد.
این روزها آثار نقاشی «شیوا بابایی» در شهر ساحلی انزلی، زیر سقف چوم‌گالری، چشم‌ها را به مهمانی تماشا می‌خواند. نمایشگاهی که عنوان «برای همه‌ى آنها که نیستند!» بر پیشانی‌اش نقش بسته است.
شیوا بابایی سال ۱۳۶۰ در تنکابن چشم به جهان گشوده است. وی مقطع کارشناسی نقاشی را در دانشگاه سوره و مقطع کارشناسی ارشد را در دانشگاه تهران پشت سر گذاشته است. او می‌گوید :«برای همه‌ى آنها که نیستند!» در چوم گالری ادامه‌ی نمایشگاهی است که در تهران، گالرى اُ آغاز شد و اکنون در انزلی برپاست.
بابایی که با ۲۹ اثر در این نمایشگاه حضور دارد، یادآور می‌شود: بعضی از این آثار اکریلیک روی بوم و مقواست و تعدادی هم آب مرکب روی کاغذ است.
به نظرم راه نجاتِ هنر در مناطقی با پتانسیل‌های طبیعی و انسانی چون گیلان، بِسترسازی و ایجاد زمینه‌های ارتباطی میان هنرمندان و بنیانگذاری گالرى و مراکزى برای جمع کردن هنرمندانِ فراموش شده و جوان و تبادل افکار و بحث میان آنهاست.
وقتی از این هنرمند می‌خواهم تا درباره‌ی مضمون آثارش برایمان حرف بزند، چنین شرح می‌دهد: جایی می‌خواندم که هنرمندان بنا به استنباط شخصی خودشان مفاهیم را کنار هم قرار می‌دهند و تعاریف جدیدی از این مفاهیم می‌سازند؛ به نظرم این تعاریف تحت تاثیر زندگی و اتفاق‌های اطرافمان شکل می‌گیرد. در واقع تجربه‌های دیداری و حسی من تا الان به میزان قابل توجهی در خلق آثارم تاثیرگذار بوده است. در طی این سال‌ها، کارِ زیاد دیدن، مطالعه و آشنایی با هنرمندان به خصوص نقاشانِ معاصری که شناختم، به طور ناخودآگاه در کارهایم تاثیرگذاره بوده است. اتفاق‌ها و روابط اطرافم نیز نقش موثرى در زندگی هنریِ من داشتند. ادراکِ عواطف و مشاهده‌گریِ انسان‌ها و کشف کردنِ شهری که در آن زندگی می کنم، خاکستری‌هایی که همه جا می‌بینم، حتی نگاه کردن به لکه رنگی که روی برگ کاکتوس اتاقم هست، سفر کردن، در واقع جهان اطرافم با جزییاتش بی‌تردید تاثیرگذار بوده است.
نقاشی در گیلان
گیلان سرزمین نقش‌ها و رنگ‌هاست و بوم بسیاری از نقاشان این خطه‌ی سبز همواره تماشایی بوده است. بابایی در بخشی از سخنانش اظهار می‌دارد: تا جایی که می‌دانم نقاشان مهمی در طول دوران معاصر از گیلان بوده‌اند که نقش مهم و چشمگیری در روند نقاشی ایران داشته اند؛ حتی اگر بطور مستمر و متمرکز درگیلان زندگی نکرده باشند. البته از آنجا که در حال حاضر من در این استان زندگی نمی‌کنم خیلی شناخت دقیق و ملموسی نسبت به جزییات روندِ حرکتیِ هنر در گیلان ندارم اما به واسطه‌ی تعاملاتم می‌توانم بگویم نبودِ فضا و امکانات مناسب برای نمایش و ارائه‌ى آثار در مکان‌هایی مثل گالری و موزه، همچنین فقدانِ رویدادهای فرهنگی که منجر به تعاملاتِ میان هنرمندان و حیات‌بخشی به هنر گیلان است، باعث رکود و سکون آن شده است. چرا که امکان داشتنِ روابط موثرِ انسانی برای گفتمان و تبادل افکار در جهت ارتقای نقاشی، برای اجتناب از فراموشیِ ریشه‌های اصیل منطقه‌ای بسیار با اهمیت است و تجمع فعالیت‌ها و گفتمان‌هاى هنری در کلانشهر تهران باعث آسیب هنر و احتمالا حرکت به سمت تجاری شدن آن شده است.
وی در پایان تصریح می‌کند: به نظرم راه نجاتِ هنر در مناطقی با پتانسیل‌های طبیعی و انسانی چون گیلان، بِسترسازی و ایجاد زمینه‌های ارتباطی میان هنرمندان و بنیانگذاری گالرى و مراکزى برای جمع کردن هنرمندانِ فراموش شده و جوان و تبادل افکار و بحث میان آنهاست.
* به گزارش مرور، آثار «شیوا بابایی» تا ۲۹ بهمن، روزهای یکشنبه تا جمعه از ساعت ۱۶ تا ۲۰ در چوم‌گالری به نشانی انزلی- غازیان- کوچه کافی- پلاک ۶۶ میزبان نگاه علاقمندان به هنر نقاشی است.
