روزگار ناخوش شالیزارها روی بوم

روزگار ناخوش طبیعت، خانه فرهنگ گیلان را بر آن داشت که در یازدهمین روز آبان در آستانه برگزاری نمایشگاهی از آثار هنرمندان استان با عنوان «گیلان ما» اجرای پرفورمنسی را با عنوان «شالیزار» با حضور بزرگمهر حسین پور هنرمند نامی عرصه هنرهای تجسمی و بهره گیری از موسیقی فردین خلعتبری آهنگساز شهیر کشورمان ترتیب دهد.

گیلان زمین را با عطر خوش شالی، سبز جنگل‌های انبوه، آبی دریا، خروش سپید رود، لاله‌ها و نیزارهای تالاب انزلی و طبیعت بی نظیرش می‌شناختند.

اما این روزها حال هیچ‌یک از این دردانه‌های گیلان زمین خوش نیست و این زیبایی‌ها می‌رود که به خاطره‌ها بیپوندد.

آفات گیاهی و قطع درختان، جان جنگل‌های هیرکانی این فسیل‌های زنده را سخت به خطر انداخته است.  کاسپین و رودهای گیلان به مجرای پساب بدل شده و زلالی و حیات‌بخشی خود را روز به روز از دست می‌دهد.

و شالیزارهای پهناور که امید گیلانیان برای تامین قوت غالب و کسب درآمد بود در سالهای اخیر به پازل‌های کوچک بدل شده است.

گرچه آمارهای سازمان جهاد کشاورزی گیلان در یک دهه اخیر روی رقم ۲۳۸هزار هکتار سطح زیر کشت برنج گیر کرده اما نگاهی اجمالی به روستاها نشان می‌دهد که با وجود قانون منع تغییر کاربری، اراضی کشاورزی گیلان به دلایل مختلف مانند گرانی زمین و تمایل به خانه سازی، افزایش بی رویه قیمت نهاده ها و کارگر رو به کاهش است.

چنین شد که هنر و فرهنگ برای توجه دادن مردم و متولیان امور کشور به لزوم حفظ طبیعت و جلوگیری از تخریب آن هم داستان شدند.

به دعوت خانه فرهنگ گیلان بزرگمهر حسین پور در عصر آدینه با حضور جمع کثیری از مردم فرهنگ دوست استان، قلم مو به دست گرفت و تصویری از شالیزار را بر روی بوم ترسیم و سپس آن را به نشانه تخریب به رنگ خاکستری آغشته کرد.

دریا و جنگل و آسمان آبی را کشید و دگربار آن را به زمینی بایر و آسمانی سربی رنگ بدل کرد ولی پایان کار را امیدوارانه شالیزار سبز و باران نقش زد.

پرفورمنس حضور فیزیکی هنرمند هنگام خلق اثر و شیوه ای اجرایی-نمایشی است که دست پرورده هنر تجربی و هنر آوانگارد (پیشرو) است.

باشد که مردمان پردیس گیلان قدردان داشته هایشان، در زمینه حفظ طبیعت و میراث فرهنگی، طبیعی به هوش باشند و آن را با سهل انگاری به یغما ندهند.

عکس: پارسا شیخ طاهری