تغییر کاربری، فروش اراضی مستعد کشاورزی، ویلاسازی، تخریب محیط‌زیست و تغییر چهره روستاها چه در مناطق جلگه‌ای ساحلی و کوهستانی تنها یک روی سکه آن‌چیزی است که در گیلان در حال وقوع است. مردم روستاها نمی‌دانند با حجم بالایی از زباله‌هایی که توسط غیربومی‌ها و صاحبان ویلاهای گران‌قیمت به روی جاده پرتاب می‌شوند باید چه کنند.
سطل‌های زباله غیب شدند!
شاهدان عینی می‌گویند؛ صاحبان ویلاهای میلیاردی که سازه‌های خود را در بلندای کوه‌ها، کوهپایه‌ها و روستاهای گیلان می‌سازند نه تنها رفتارشان گویی انگار منطقه به آنان تعلق دارد، بلکه هیچ مدیریتی در بحث انبوه زباله‌های تولید شده خود ندارند و به راحتی زباله و پسماند خود را در دل روستا یا وسط جاده رها می‌کنند.
از آن طرف ویلاداران و یا گردشگران بین راهی که به منطقه سفر می‌کنند هم دلیل این کار خود را نبود سطل‌های زباله ذکر می‌کنند که به یکباره از سطح روستاها غیب شده‌اند. با این حال رهاسازی زباله، این حجم از بی مسئولیتی و بی‌توجهی به اعتراض روستائیان موضوع دیگری است که باید جداگانه به آن پرداخت.
«روستای بدون زباله» این شعاری بود که از سال 99 بر سر زبان‌ها افتاد و در جریان آن سطل‌های زباله از سطح روستاهای گیلان جمع‌آوری شدند. سوالی که مردم و فعالان محیط‌زیستی مطرح می‌کنند این است که آیا جمع‌آوری سطل‌های زباله در استان به اهداف خود رسیده است؟ پاسخ اما منفی است.
ویلاداران به اعتراض ما توجهی نمی‌کنند
«محمود رمضانی» یکی از روستائیان محله چماچا واقع در اطراف شهرستان شفت در این زمینه به مرور می‌گوید: بارها و بارها شاهد بودم که صاحبان برخی از ویلاهای این منطقه زباله‌های خود را از شیشه خودروهای خود به جاده روستا پرت می‌کنند و وقتی به آنان اعتراض می‌کنیم شیشه‌های دودی خودرو خود را بالا می‌برند، بی هیچ توجهی رد می‌شوند و بار دیگر همان عمل را تکرار می‌کنند.
به گفته وی که به شغل دامداری و کشاورزی مشغول است، حجم تولید زباله و زباله‌های رها شده در سطح جاده روستاهای اطراف نسبت به سال گذشته و سال‌های قبل‌تر از آن به حد زیادی افزایش پیدا کرده است. سگ‌های ولگرد، شغال‌ها و دیگر حیوانات حیات‌وحش شب‌ها به سراغ این زباله‌ها می‌آیند و در جست‌وجوی غذا کیسه‌های پلاستیکی را به هم می‌ریزند. در نتیجه این کشکش‌ها، تصویری که صبح روز بعد جلوی چشم مردم قرار می‌گیرد به شدت ناخوشایند است. اما مردم نمی‌دانند که با این وضعیت باید چه کنند.
در مورد پرتاب زباله هم چند باری به ویلاداران تذکر داده شده اما همچنان عمل خود را تکرار می‌کنند و در جواب می‌گویند؛ در روستای شما حتی یکجا برای دپوی زباله تعبیه نشده، اصلا سطل‌های زباله شما کجاست؟!.
رمضانی می‌گوید: زباله‌هایی که مردم بومی روستا تولید می‌کنند تفکیک می‌شوند. ظروف پلاستیکی و کلا هر چیزی که مواد تشکیل دهنده آن پلاستیک باشد یک جا جمع‌آوری می‌شود، شیشه یکجا، آهن‌آلات یکجا تا بعدا به دوره‌گردانی که ماهانه به روستا سر می‌زنند فروخته شود. ته مانده مواد خوراکی هم برای تغذیه احشام مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سطل‌های زباله شما کجاست؟!
«مریم احدی» یکی دیگر از اهالی روستای خلیلان(در نزدیکی روستای چماچا) واقع در شهرستان شفت هم در این باره به مرور گفت: در چند سال اخیر نه تنها کوه‌خواری در این منطقه افزایش پیدا کرده بلکه ویلاست که پشت ویلا در چماچاه، شیخ محله و روستاهای اطراف سبز می‌شوند.
به گفته او؛ اگرچه سالی یکی دوبار برای تخریب برخی ویلاها، سرکشی‌هایی توسط مسئولان انجام می‌شود اما ما و دیگر اهالی محل این اقدام را ناکافی و حتی نمایشی می‌دانیم. از طرفی در این آشفتگی گرانی و تورم و بالا رفتن هزینه‌های زندگی، تبدیل روستاهای سرسبز به روستاهایی مملو از زباله‌های سرگردان و بدبو که در جای جای جاده‌های دسترسی به چشم می‌خورند، کام همه ما را بیش از پیش تلخ‌تر کرده است. در مورد پرتاب زباله هم چند باری به ویلاداران تذکر داده شده اما همچنان عمل خود را تکرار می‌کنند و در جواب می‌گویند در روستای شما حتی یکجا برای دپوی زباله تعبیه نشده، اصلا سطل‌های زباله شما کجاست؟!.
به گفته وی نه تنها روستای چماچاه و خلیلیان بلکه بسیاری از روستاهای دیگر مانند خرطوم، خلیلان، مژدهه و دستخط محله هم گرفتار همین موضوع پرتاب زباله توسط غیربومی‌ها هستند که در بسیاری اوقات به خاطر حجم بالای زباله رها شده، تردد وسیله نقلیه را هم با مشکل مواجه می‌کند. این افراد با همسایگان خود در پرتاب زباله بر روی نقاط خاصی از جاده مسابقه می‌دهند!
به جای جواب، صورت مسأله را پاک می‌کنیم
ظاهرا نتیجه آن اقدام عجیب استاندار وقت گیلان«اسدالله عباسی» در حذف سطل‌های زباله از روستاها که به نوعی بی‌پاسخ گذاشتن سوال اساسی «بالاخره با زباله باید چه کنیم» بود و پرده‌ای دیگر از نهضت پاک کردن صورت مسأله به جای یافتن جواب درست را به نمایش گذاشت؛ به چنین وضعیتی ختم شده است.
حتی روستایی مانند آقاسید شریف(کتیگر) که در چند کیلومتری شهرستان رشت قرار دارد و روزی روستای پاک نامیده می‌شد هم به چنین وضعیتی دچار شده است. همچنان خبری از سطل زباله نیست و اهالی با کمک هم نهایتا هفته‌ای یکبار زباله‌های جمع شده را به آتش می‌کشند!
نظرات بسته شده است.