مساحت شالیزارهای بیمه شده کاهش پیدا کرد

حجم قابل توجهی از شالیزارهای گیلان همچنان بیمه نیستند. با آنکه تیرماه از راه رسیده، نشا برنج در اراضی که از تقویم زراعی پیروی نمی‌کنند پایان یافته و کارشناسان از تابستانی داغ و تداوم خشکسالی هشدار می‌دهند. با این حال شالیکاران گیلانی نه تنها رغبتی برای بیمه محصول ندارند بلکه آمار شالیزارهای بیمه شده نسبت به سال گذشته کاهش پیدا کرده است.

طبق آمار رسمی سازمان جهاد کشاورزی، گیلان ۳۰۰ هزار شالیکار دارد. اما به گفته «پیمان عبداللهی‌فر»، معاون خدمات بیمه‌ای بانک کشاورزی گیلان؛ تاکنون نزدیک به ۲۲ هزار و ۶۰۰ شالیکار در استان زمین‌های شالیزاری خود را تحت پوشش صندوق بیمه کشاورزی درآورده‌اند. وی آماری هم از مساحت شالیزارهای بیمه شده ارائه داد و گفت: برنجکاران گیلانی با خرید بیمه‌نامه از صندوق بیمه محصولات کشاورزی ۱۸ هزار و ۳۰۰ هکتار از زمین‌های شالیزاری خود را بیمه کردند.

این آمار در حالی ارائه می‌شود که طبق بررسی‌های به عمل آمده، تا تاریخ ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ چیزی در حدود ۲۴ هزار هکتار از اراضی شالیزاری گیلان تحت پوشش بیمه درآمده بودند.

دفتر خدمات بیمه‌ای بانک کشاورزی گیلان اعلام کرده بیمه شالیزارها با تخفیفات ۴۰ درصدی تا دهم تیرماه تمدید شده است. با توجه به این موضوع، وقت زیادی برای شالیکاران گیلانی جهت بیمه محصول باقی نمانده است. هرچند شرایط نشان می‌دهد با وجود تمدیدهای پیاپی این مهلت زمانی، برنجکاران گیلانی به دلایل متعددی از جمله مشکلات اقتصادی و رقم پایین غرامت پرداختی توسط بیمه اشتیاقی به این کار ندارند.

اسدلله عباسی استاندار گیلان اخیرا تاکید کرده هیچ عرصه ای نباید در گیلان خالی از کشت باقی بماند. وی در حالی این مورد را مطرح کرد که در اواسط اردیبهشت امسال و در حاشیه رهاسازی آب سد سفیدرود ضمن ابراز نگرانی از کاهش ذخیره‌سازی آب در پشت سد سفیدرود گفته بود حجم ذخیره آب به تقریبا ۷۰۲ میلیون متر مکعب رسیده درحالی‌که سال گذشته در همین مقطع زمانی این حجم ذخیره‌سازی حدود ۷۲۰ میلیون متر مکعب ثبت شده بود. ناگفته نماند که شالیزارهای گیلان در اسفند، فروردین و اردیبهشت امسال تنها با استفاده از آب باران شخم زده شده و برای نشاکاری آماده شدند و در صورت عدم بارش باران، آب ذخیره‌سازی شده سد سفیدرود هیچگاه نمی‌توانست جوابگوی این حجم از تقاضای شالیکاران باشد و مطمئنا بسیاری از شالیزارها بدون کشت رها می‌شدند.

از آنجا که برنج قوت غالب مردم گیلان و تولید آن تنها راه امرار معاش مردمان این استان است و با وجود خیانت‌های بسیار بزرگی که در عرصه واردات بی‌رویه برنج خارجی اتفاق افتاد همچنان کاشت برنج در گیلان ادامه دارد.

وضعیت فعلی چه از حیث برنج‌های انبار شده در انبارها، آبگذاری کانال‌های آبیاری و چه از نظر اتمام حجت برای بیمه محصولات کشاورزی و وعده های  جبران خسارت‌های احتمالی نشان می‌دهد؛ برنجکاران که شدیدا گرفتار مشکلات معیشتی هستند آن چنان که باید به صحبت‌ها و اخطارهای هر از چند گاه مسئولان اعتنا نمی‌کنند و عدم بیمه‌گذاری شالیزارها برای در امان ماندن از خطرات خشکسالی به خوبی این امر را تصدیق می‌کند.

البته این بی اعتنایی دو طرفه است. مسئولان چه در حوزه قانونگذاری و اجرا، چه در سطح وزارتخانه و چه در سطح سازمان‌ها و ادارات دولتی، قلبا و در عمل اعتقادی به حمایت واقعی از کشاورزان ندارند. عدم ایستادگی قاطع در برابر واردات بی رویه برنج و یا عدم ﺍﺻﻼﺡ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﺑﻴﻤﻪ ﻣﺤﺼﻮﻻﺕ ﻛﺸﺎﻭﺭﺯﻱ تنها دو مورد از بی اعتنایی به سرنوشت کشاورزان است که به دست آنان رقم خورده است.