موج‌سواری سیاست در تندباد فاجعه

در پی فاجعه دردناک انفجار در اسکله شهید رجایی بندرعباس موجی از تاثر و همدردی کشور را فراگرفته است.

در کنار رسیدگی به وضعیت آسیب دیدگان و جبران خسارات، یکی از مهمترین خواسته‌های افکار عمومی ریشه‌یابی علل و عوامل بروز این فاجعه و برخورد با مقصرین است. موضوعی که مقامات مختلف اجرایی و قضایی نیز به آن تأکید داشته و خود را نسبت به آن متعهد دانسته‌اند.

تا این‌جای کار و پس از گذشت پنج روز، مشخص گردیده که علی‌رغم آسیب‌های شدید انسانی و تخریب‌های وسیع تاسیساتی حضور عالی‌ترین مقامات اجرایی از رییس جمهور گرفته تا وزیران مسؤول و تلاش شبانه‌روزی و فداکارانه نیروهای امدادی در مهار آتش سوزی و جلوگیری از تشدید فاجعه تاثیر به سزایی داشته است.

در این شرایط و با وجود تبعات و خسارات سنگین و غیر قابل جبران حادثه،این ابراز صمیمانه‌ترین احساسات همدردی مردم در سراسر کشور بوده که فضای عمومی را از محبت و عاطفه سرشار ساخته و هر یک از نهادها و چهره‌های فرهنگی و اجتماعی می‌کوشند در کاهش آلام حادثه با آسیب دیدگان همراهی نماید. به این جهت از نمایندگان مجلس نیز انتظار می‌رفت که فارغ از دغدغه‌های سیاسی و جناحی به یاری هموطنان و موکلان خود بشتابند و با اقداماتی نظیر تشکیل کمیته‌های مرتبط، اموری نظیر پیگیری و نظارت بر درمان مجروحان و رسیدگی به معیشت بازماندگان را از اولویت‌های خود قرار داده و در عین حال برای اطمینان خاطر مردم کارگروه یا کمیته خاصی را هم برای تعیین علل حادثه تشکیل دهند.

متأسفانه آن‌چه در عمل دیده شد این بود که برخی از نمایندگان محترم دو سه روز پس از حادثه و حتی قبل از خاتمه عملیات امداد و نجات و تعیین علت اصلی حادثه، استیضاح وزیر راه و شهرسازی را کلید زده‌اند موضوعی که به‌ویژه با توجه به گرایش سیاسی نمایندگان مطرح کننده استیضاح، شائبه سیاسی بودن آن را به شدت افزایش داده است.

این که هر مسؤولی در قبال خطاهای عملکردی خود پاسخگو باشد و در صورت قصور مورد بازخواست و مجازات قرار گیرد نه فقط ایرادی ندارد بلکه حتی از خواست‌های اصلی جامعه نیز هست اما این موضوع تفاوت بسیار دارد با اینکه از این انتظار به حق جامعه به عنوان ابزاری جهت تسویه حساب‌های سیاسی استفاده شود.

در این مورد مشخص نیز بدیهی است که چنانچه پس از بررسی عوامل و ارائه گزارش نهایی حادثه قصور و سوء مدیریتی متوجه وزیر راه و شهرسازی و یا زیر مجموعه‌های مستقیم وی تشخیص داده شود استیضاح و برکناری وی به طور حتم ضروری و مورد خواست و حمایت افکار عمومی نیز خواهد بود. از این رو شاید بهتر بود نمایندگان محترم به جای برخورد هیجانی و استفاده از غم و خشم افکار عمومی در جهت اهداف سیاسی،کمی خویشتن داری نشان داده و رسیدگی به مشکلات فوری‌تر آسیب دیدگان را در اولویت قرار داده و برخورد با نقاط ضعف احتمالی وزیر را به بعد از ارائه گزارش نهایی فاجعه موکول می‌کردند.

در پایان و عطف به مصاحبه اخیر خانم وزیر محترم راه و شهرسازی این توصیه به ایشان هم خالی از لطف نیست که در تیم مشاوران رسانه‌ای خود تجدید نظر نموده و قبل از قرارگرفتن در مقابل خبرنگاران با بررسی بیشتر وضعیت و دریافت مشاوره‌های تخصصی کافی به ظرایف مصاحبه در چنین شرایط پر التهابی توجه بیشتری داشته باشند تا چنین نشود که زحمات شبانه روزی خود و همکارانشان در طی ساعات و روزهای پراضطراب پس از حادثه تحت الشعاع فضاسازی‌های ناشی از چند ثانیه مصاحبه نامناسب قرار گیرد.