در میان خاطرات و یادداشت های مدیریتی یکی از اساتید خاطراتی را از دوران کودکی اش را می خواندم که این روزها زیاد به خاطرش می آورم. ایشان نوشته بود “در دوران کودکی علاقه ی زیادی به فوتبال داشتم و همیشه یک توپ فوتبال با من بود. در منزل، سر میز غذا، روی تخت خواب، در همه جا. یک روز توپم گم شد و هر چه گشتم آن را پیدا نکردم. تا اینکه خانمی را دیدم که توپ من را زیر لباس خود قایم کرده و از من دور می شود. از او خواستم توپم را برگرداند. خانم با لبخند به من ناآگاه توضیح داد که برآمدگی شکمش توپ من نیست، بلکه فرزند خودش است. توپ من بعد از ساعتی پیدا شد ولی تغییری در من ایجاد کرد. من تا زمانی که از برآمدگی شکم و بارداری خانم ها چیزی نمی دانستم هرگز زن بارداری را هم ندیده بودم و درست از آن روز به بعد که با این پدیده آشنا شدم کوچه ها و خیابان ها پر شد از خانم های باردار که به چشمم می آمدند.”
حکایت امروز من حکایت آن کودکی است که به تازگی با پدیده ای آشنا شده ام و تا زمانی که نمی دانستم و نمی شناختم نمیدیدم.
اینهمه را گفتم تا به اصل داستان برسم:
چند وقت پیش گزارشی خواندم در خصوص محدوده کاری ساقی های مواد مخدر و علایمی که در روی در و دیوارهای شهر باقی می گذارند. علایمی به منظور جذب و جلب مشتری و البته نشانه گذاری محدوده کاری خود.
این روزها به مثال آن کودک تازه به آگاهی رسیده در تمام در و دیوارها و کوچه پس کوچه های شهر علایم ساقی های مواد مخدر را می بینم که هیزم بر آتش افتاده بر دامان جوانان می ریزند و در شگفتم که چگونه می شود متولیان و مسئولین دستگاههای عریض و طویل مبارزه با مواد مخدر در کشورمان ـ که قطعا از وجود این پدیده و علایم مرتبط با آن آگاهی دارند ـ این علایم را نبینند. علایمی که به کرات در جای جای شهر به صورت واضح وجود داشته و نشان از توزیع آشکار موادی است که سلامت جوانان و آرامش و امنیت خانواده ها را نشانه گرفته است.
البته که به شهرداری ها به عنوان متولی پاکسازی و امحاء شعار از دیوارهای شهر ابلاغ شده تا نسبت به پاک کردن این علایم اقدام کنند. ولی به دلیل عرضه متناسب و گاها بیش از تقاضای این مواد که علی رغم شعارها و دستورات و ساختارهای عریض و طوایل مبارزه با آن همچنان مانند نقل و نبات در خیابان ها عرضه شده و حتی در درب منزل تحویل مشتری می شود پاک کردن علایم قطعا چاره ی کار نیست. همانطور که امحاء شعارهای اعتراضی که گهگاه با بروز واکنش ها و اعتراضات اجتماعی ظاهر می شوند نیز صرفا پاک کردن صورت مسئله است.
کاش به جای پاک کردن صورت مسئله بر حل مسائل تمرکز می داشتیم.
