احمدی نوری زاده

من در اوایل دهه شصت به طور جدی به ادبیات روی آوردم و برای من این کنجکاوی وجود داشت که نسل پیش از خودم را که انزلیچی هستند و در این عرصه فعال، بشناسم. متأسفانه به دلیل اوضاعی که در سال‌های اول پس از انقلاب پنجاه و هفت وجود داشت با نوعی انقطاع بین نسل‌ها مواجه بودیم. در همان سال‌ها بود که با جستجو در نشریه‌های قدیمی به چند اسم برخوردم: احمد آرمون، عسگر آهنین جگر، حسن غلامعلی پور ساحل نشین و احمد نوری زاده. خیلی خوشحال بودم که همشهری هایم راکه پیشکسوت من در حوزه ادبیات هستند شناخته‌ام و از این رو به جستجو برآمدم تا با آنها…