امورش و پرورش

دبستانى كه بودم در راه رفتن از مدرسه تا خانه از پول تو جيبيم، گچ‌هاى رنگى می‌خريدم به محض رسيدن به خانه، در حياط منزلمان، جعبه‌­هاى خالى ميوه را به رديف به جاى نيمكت مي­‌گذاشتم. با گچ، پشت دروازه شروع به نوشتن می‌كردم. در معلم بازى، من ديگر آن دختر شيطان كلاس نبودم بلكه نقش دختر مودب و درسخوان كه مورد تاييد همه‌ بود را داشتم و مدام مورد تشويق قرار می‌گرفتم. اين نمايش­‌هاى تخيلى، حال دلم را خوب می‌­كرد، فقط در ذهن ما كودكان، معلم محبوب‌ترين نبود. بلكه معلم، براى كل خانواده و كل جامعه معتبر و ارزشمند…