اٌکتای براهنی

سیمون دوبووار در کتاب درخشانش «سالخوردگی» (ترجمه‌ی قاسم صنعوی، نشر توس، چاپ اول، ۱۳۸۸) دیدگاهی رادیکال و چالش‌برانگیز نسبت به مفهوم سالخوردگی، آن‌گونه که جامعه به ارث برده دارد و در درستی آن تردید می‌کند: «پیران حٌسن‌ها و نقص‌های فردی را که به هستی‌اش ادامه می‌دهد، حفظ می‌کنند. افکار عمومی‌ می‌خواهد این را نادیده بگیرد. اگر پیران همان میل‌ها، همان احساس‌ها، همان خواسته‌های جوانان را از خود بروز دهند، ایجاد غیظ می‌کنند؛ وجود عشق و حسد در آنان ناهنجار یا مسخره می‌نماید، میل جنسی آن‌ها نفرت‌انگیز و خشونت‌شان ریشخندآمیز جلوه…