صحنه

این متن در قالب پرده‌های کوتاه و پیوسته نوشته شده است. هر پرده روایتی مستقل است، اما همه‌ آن‌ها در کنار هم داستانی واحد می‌سازند: داستان ملتی که از وعده‌ی «سهم بیشتر از کف» آغاز می‌کند و در مسیر توسعه به خاک، آب، حافظه و ریشه‌های خود پشت می‌کند. زبان متن ساده و بی‌پرده است، تا جایی که به سندی نمایشی از وضعیت امروز ایران نزدیک شود. با این حال، در لحظاتی از استعاره، تکرار و صداهای کُر برای خلق لایه‌های شاعرانه و تاریخی بهره می‌گیرد. صحنه‌ها کوتاه‌اند، شخصیت‌ها گاه بی‌نام می‌مانند، و صدای «کُر»…