پلی ست میان دو اندوه؛ زندگی!
شعر تعریف مشخصی ندارد؛ همه مان سعی میکنیم در زندگی روزمره با بیان حالات متفاوت خود از طریق کارکردی مانند زبان که به آن جلوه و معنایی منفرد می دهد، به نوعی شعر بیافرینیم. صحنه ای تک افتاده از جهان بیرون که در قاب کلام جاودانه می شود. از این رو بیان اینکه شعر، تجربه ای فردی از خلال ماجراهای متوالی زندگی است، پُر بیراه نیست. حال چه عنصری این تجارب را شایسته ی جاودانه بودن می سازد؟ بی شک هر انسانی با «آن»های متفاوتی در زندگیاش روبه رو می شود که از نظر او زود به فراموشی سپرده می شوند و دیگر هیچگاه به خاطره چهره نمی…