چایکار

چای با این امید و آرزو در ایران کشت شد که کشور از واردات این کالا بی‌نیاز شود. اما پس از گذشت بیش از یک قرن نه‌تنها چنین نشد بلکه حفظ و صیانت چای داخلی خود به مشکلی برای دولت‌ها مبدل شد. در خصوص صنعت چای ایران و پدید آمدنش به قدری سخنان احساسی و نسنجیده گفته‌ شده که اصلاح آن‌ها و تذکر واقعیت‌ها محتاج عمری به‌اندازه تاریخ این صنعت است. سخنانی از قبیل چای در انحصار دولت انگلستان بود و کاشف‌السلطنه با تیزهوشی خودش را یک فرانسوی جا زد و دانه چای را مخفیانه به ایران آورد و بعد او را مخل و رقیب چای انگلستان تشخیص…

تا اوایل دهه 80 سطح زیرکشت چای در گیلان و مازندران حدود 30 هزار هکتار اعلام می‌شد. این عدد به اعتراف مسئولان اجرایی و رییس سندیکای چای شمال، در حال حاضر به کمتر از 18 هزار هکتار رسیده است. از طرفی نمایندگانی مانند مهرداد لاهوتی اعلام می‌کنند مجلس در سال گذشته مانع واردات بیش از ۴۰ هزار تن چای به کشور شد. اما آیا این اعداد واردات که کمر تولید داخلی را شکسته و همچنان هم می‌شکند واقعی هستند یا عددسازی؟! حدودا 2 دهه است که کاهش سطح زیرکشت، تغییرکاربری، رها شدن باغات، نرخ پایین خرید تضمینی، عدم پرداخت به موقع…