تخصیص بودجه کم به فیلمسازان زن
شب‌های فیلم زنان گیلان در گفت وگو با دو کارگردان گیلانی
خانه فرهنگ گیلان در تاریخ ۱۰ و ۱۱ خرداد ۱۴۰۱ اقدام به برگزاری «شب‌های فیلم زنان گیلان» کرد. در این برنامه که در فضای باز عمارت تاریخی خانه فرهنگ برگزار شد تعدادی از کارگردان‌های زن گیلانی با فیلم‌های خود در آن حضور پیدا کردند. در نخستین شب این برنامه، فیلم «دختران نجار، دو نوازی برای یک رویا» به کارگردانی آزاده بی‌زارگیتی، مستندساز گیلانی به نمایش گذاشته شد.
در دومین شب نمایش فیلم‌های زنان گیلان نیز، پنج اثر از کارگردانان زن گیلانی به نمایش درآمد؛ فیلم‌های مستند‌کوتاه « فروغ، کوچه بن‌بست» به کارگردانی فرشته توکلی، فیلم کوتاه «جان داد» به نویسندگی و کارگردانی سهیلا پورمحمدی، فیلم مستند کوتاه «در خود مانده» به تهیه کنندگی و کارگردانی یاسمن عشقی، فیلم کوتاه «سایه و سکوت» به نویسندگی و کارگردانی فاطمه مهدی پور و فیلم کوتاه «آینه» به نویسندگی و کارگردانی شیوا کاظمی فیلم‌های نمایش‌داده شد.
لزوم حمایت بیشتر از کارگردانان زن
پس از اتمام این برنامه سینمایی با دو کارگردان گیلانی گفت و گو کردیم تا با آنان راجع به مستندی که ساخته‌اند بپرسیم. «یاسمن عشقی» کارگردان گیلانی فیلم مستند کوتاه «در خود مانده» به مرور گفت: فیلم در خود مانده، مستندی ۳۰ دقیقه‌ای ست که زندگی زنی را به تصویر می‌کشد که بازیگر و صاحب یک فرزند اتیسم است. سعی من بر آن بوده که در این فیلم در کنار سختی‌های شرایط نگه‌داری این بچه‌ها(اتیسم)، بتوانم به زندگی این مادر بپردازم. زنی که می‌خواهد هم مادر باشد و هم به هویت فرهنگی خود پاسخ بگوید و در جامعه نقش بیافریند.
عشقی ادامه داد: در خود مانده از پیش تولید تا تدوین نهایی نزدیک به سه سال و نیم زمان برد. یکی از دلایل زمان زیاد آماده شدن این کار مرحله تحقیق و پژوهش درباره اتیسم بود که مستلزم مشاوره با کارشناسان بسیار و مطالعه فراوان بود. هچنین زمان زیادی صرف مرحله فیلم‌برداری این فیلم شد. کار با بچه‌های اتیسم شرایط خاصی را طلب می‌کند و خب زمان هم می‌برد.
خوشحالم که بهار، شخصیت اصلی این فیلم، به من اعتماد کرد و اجازه داد صدای او باشم. من همیشه دوست دارم بخشی از روابط انسانی را به نمایش بگذارم و به بخش‌های تاریک و کمتر دیده شده ی آن نور بتابانم و تا مخاطب با آن ها آشنا شود و پرسش‌هایی در ذهنش شکل بگیرد.
در گیلان برای فیلم‌سازی با توجه به برخوردهایی که داشته‌ام خیلی نگاه مشوقانه‌ای از سوی نهادهای دولتی ندیدم. البته این فقط تجربه من است و قابل تعمیم نیست. اما معمولا خیلی دنبال موضوعات و سوژه‌های کلیشه‌ای هستند و کارهای تجربه‌گرا را مدنظر قرار نمی‌دهند. بهتر بود اگر از فیلمسازان زن حمایت بیش‌تری شود. خیلی از بودجه‌بندی‌های سینمایی به فیلمسازان زن تعلق نمی‌گیرد. با این حال خیلی خوشحالم که فیلمسازان زن بسیار خوبی فعالیت می‌کنند.
مردان برنده امکانات کم شهرستان‌ها
«شیوا کاظمی» برنامه‌ساز تلویزیون و کارگردان گیلانی ساکن تهران که برای ساخت مستند «آینه» به گیلان آمده بود، درخصوص فیلم خود به مرور گفت: داستان این فیلم را از بچگی خود به یاد دارم و درباره یک پرستار که مجبور می‌شود با آدمی که در کودکی تاثیر منفی بر روی او گذاشته بود روبه‌رو شود که موجب ایجاد چالش در فیلم می‌شود. فیلم با همکاری تیم گیلانی به انجام رسید و در لوکیشن شخصی یکی از دوستان فیلم‌برداری شد. مراحل تدوین و صداگذاری برخی در رشت و برخی در تهران انجام شدند.
او افزود: ساخت فیلم و هر نوع فعالیتی برای ما زنان سخت‌تر از مردهاست به خاطر این که خیلی از روابط را ندارند و هر چه منزوی‌تر باشند به ثمر رساندن یک فیلم سینمایی برایشان سخت‌تر است. در شهرستان‌ها امکانات کم است و در رقابت برای درخواست امکانات حضور مردان به زنان می‌چربد اما به این معنی که زنان استعداد کم‌تری دارند نیست. در سال‌های اخیر زنان به یک خودباوری رسیدند و بسیار خوشحالم که در چنین برنامه‌ای حضور داشتم.
