۶ مهرماه جاری، استاد علی بهکیش از مرشدان و نقالان شاهنامه و تعزیه‌خوان سرشناس لشت‌نشایی در سن ۸۹ سالگی به دیار باقی شتافت.
وی در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در لشت نشا دیده به جهان گشود و از ایام نوجوانی به خواندن شاهنامه علاقمند شد. چنانکه برای تکمیل شاهنامه‌خوانی و فراگیری شاهنامه به تهران رفت و از محضر استاد «غلامعلی حقیقت» بهره گرفت و با مرشدهای بنام دیگر به نشست و برخاست پرداخت. همچنین وی در سال ۱۳۵۶ به اتفاق ۹ نقال برتر از سرتاسر ایران در نخستین جشن فرهنگ مردم ایران شرکت کرد و با استادی تمام، به زبان گیلکی به نقالی مبادرت ورزید که از تلویزیون نیز پخش شد.
بهکیش با آقایان “فریدون پوررضا” و “نورالدین دعایی” در شناخت گوشه‌های موسیقی نیز همکاری داشت و در هنر تعزیه نیز مهارتی به سزا داشت. در این رابطه «ناصر وحدتی» پزوهشگر موسیقی فولکلور گیلان، به مرور بیان کرد: آقای بهکیش از راویان بزرگ تعزیه در گیلان و منطقه لشت نشا و شهرهای غرب گیلان بودند. خصوصا در دهه های قبل از انقلاب. البته ما تعزیه خوان دیگری در گیلان به نام خاندان رحیمی پور داشتیم که بسیاری از مردم از گروه تعزیه آنان استقبال می‌کردند. در ابتدای تشکیل گروه تعزیه در لشت نشا ابتدا بهکیش مرحوم پوررضا را نیز وارد تعزیه کرد و پوررضا در نقش موافق خوان دو طفلان مسلم نقش ایفا می‌کرد. اما در سال ۱۳۳۵ که رادیو گیلان راه افتاد پوررضا جذب رادیو گیلان شد و همزمان آقای بهکیش پیش از علینقی وزیری در دوران قاجارها و پهلوی اول که موسیقی مقامی ما را به ردیف تبدیل کرد، موسیقی شورانگیز نواحی را وارد تعزیه خود کرد. در حقیقت تعزیه نمایشی بود که مردم با آن خشم خود را علیه ظالم در صحنه نمایش خالی می‌کردند و این یک مقدار مردم را تخلیه می‌کرد. فکر می‌کنم استاد بهکیش در آن سالها نقش بسزایی در به ذوق بردن مردم و تخلیه مردم لشت نشا و کسانی که به دیدن تعزیه ایشان می‌رفتند، داشت.
وحدتی اضافه می‌کند: در بخش شاهنامه‌خوانی در گیلان که زیاد رسم نبود و نقالی بیشتر در نواحی خراسان و بختیاری‌ها مرسوم است. اما برخی فکر می‌کردند اگر بنویسند فلانی تعزیه خوان است به ایشان لطمه می‌خورد اما تعزیه بخشی از تاریخ نمایشی ماست و از نظر من ایشان بیشتر به تعزیه خوانی مشهور بودند. مرحوم بهکیش در سالهای آخر فعالیت خاصی نداشت و بنده هم ۵ سال پیش برای دیدن نمایشی در شهرستان آستانه اشرفیه وی را دیدم . اما نقش بسزایی در هنر نمایش تعزیه در قبل و بعد از انقلاب داشت بعد هم در جشنواره‌هایی که مربوط به موسیقی تعزیه بود در داخل کشور از ایشان دعوت می‌کردند.
