طعنه داران طعنه بر ما می‌زنند، مصائب، هشدارها و خواسته‌های تولیدکنندگان مرغ حداقل در یکی دو سال اخیر به ویژه در سال‌های ۹۹ تا ۱۴۰۰ مدام در سر تیتر اخبار و گزارش‌ها قرار داشت، نباید یادمان برود که نبود دان کافی، افزایش قیمت شدید انواع نهاده‌های وارداتی که همان‌ها هم اغلب به علت دپو و مشکلات گمرکی فاسد شده بودند در چندین و چند نوبت داد مرغداران را به شدت درآورد تا آنجا که نسبت به نحوه قیمت‌گذاری دستوری مرغ گرم لب به اعتراض و گلایه گشودند و گفتند اگر قرار باشد حمایت نشوند، اگر منافع تولیدکننده دیده نشود قید تولید را خواهند زد تا زیر بار تولید گران، بدهی و سودهای کلان بانکی و ضرر و زیان هنگفت نروند.
تَرَک‌های این دیوار مدتهاست که هشدارهای لازم را برای بر هم زدن تعادل عرضه و تقاضا و نقره داغ شدن تولیدکنندگان مرغ داده بود، اما ظاهرا همان دستی که برنج را از سبد کالای اساسی خارج کرد، سهمیه‌های کود شیمیایی‌اش را به صفر رساند تا زمینه تولید خارج از صرفه اقتصادی آن را برای کشاورز همیشه گرفتار فراهم کند اینبار با شانه خالی کردن از حمایت اصولی تولید کننده ایرانی، مصرف‌کننده را مقصر شمرده و امر به خرید دستوری می‌کند.
طبق اظهارات اخیر سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان، روزانه به طور میانگین ۵۸۹ تا ۶۰۰ تن مرغ در استان گیلان تولید می‌شود، همچنین مصرف مرغ در این استان در حالت نرمال ۲۴۳ تن برآورد شده و با این احتساب حدود ۶۰ درصد یعنی ۳۵۰ تن از مرغ تولیدی گیلان به بیرون از استان به ویژه بازار تهران سرازیر می‌شود.
افزایش شتابان قیمت نهاده‌های خوراکی طیور(جو، ذرت و کنجاله سویا) همزمان با کاهش واردات این محصولات از خارج کشور، نوسانات نرخ ارز، حذف ارز ترجیحی، آزادسازی صادرات مرغ از مرزهای کشور، تلفات سنگین مرغداری‌ها در تابستان و زمستان به علت قطع برق و گاز، پیامدهای ناشی از مشکلات اقتصادی و معیشتی جامعه، حذف ناچاری مرغ از سبد غذایی و به راه افتادن کمپین‌های نخریدن به علت ناعادلانه بودن قیمت‌گذاری همه این‌ها از جمله برخی عواملی است که باعث شده بازار عرضه و تقاضا مرغ در کشور و حتی استان گیلان از تراز خارج و به اصطلاح زیرورو شود.
نباید یادمان برود همین ۱۶ آذر امسال بود که شیراوند معاون توسعه بازرگانی وزارت جهاد کشاورزی از امکان صادرات مرغ با عوارض صفر خبر داده و گفته بود: بر اساس برآوردها تا پایان سال هیچ مشکلی در حوزه تولید و مصرف مرغ نخواهیم داشت، همچنین در حالیکه هنوز از صعود سربالایی قیمت مرغ چیزی نگذشته بود نیمه مرداد امسال رئیس سازمان دامپزشکی کشور از رفع ممنوعیت صادرات مرغ به عراق خبر داد تا با وجود مشکلات درآمدی مردم برای خرید مرغ، به بهانه حمایت از تولیدکنندگان، این صادرات با کمترین مانع انجام شود اما آن چیزی که در حال حاضر و در بهمن امسال نهایتا نصیبمان شد باز هم امتناع از سر ناچاری مردم برای خرید و آشفتگی تولیدکنندگان مرغ است.
اما واقعا چه اتفاقی افتاده که بازار عرضه و تقاضا مرغ در کشور اینچنین حال و روزی را به خود می‌بیند تا جایی که چهارم بهمن امسال محمد گلشنی سرپرست معاونت بهبود تولیدات دامی سازمان جهاد کشاورزی استان گیلان در پخش زنده حاضر می‌شود و در ادامه رویکردهای دستوری دولت، از مردم گیلان تقاضا می‌کند برای خرید مرغ به بازار مراجعه کنند.
گلشنی در همین تاریخ و خطاب به مردم استان گیلان می‌افزاید: وضعیتی که هم اینک در خصوص عرضه و تقاضا مرغ اتفاق افتاده اگر ادامه‌دار باشد مشکلاتی را برای تولیدکنندگان ایجاد می‌کند، اگر مرغ روی زمین بماند و مرغدار آسیب ببیند در نهایت تولید کننده مرغ و مرغدار برای تولید آینده و جوجه‌ریزی هیچ برنامه‌ای نخواهد داشت بنابراین برای حمایت از تولید داخلی و جلوگیری از آسیب بیشتر به تولیدکنندگان از مردم گیلان تقاضا داریم با خرید مرغ از تولیدکنندگان حمایت کنند.
سوال اینجاست چرا برای ایجاد ناترازی در بسیاری از امورات خاصه حوزه اقتصادی انگشت اتهام همواره به سوی مردم نشانه می‌رود، اصلا در ایامی که معیشت مردم لنگ اقتصاد فشل شده رویکردهای اینچنینی و خرید دستوری چقدر می‌تواند به تولیدکننده کمک کرده و اصلا چقدر می‌تواند به عنوان عنصری پایدار و با ماندگاری بالا به داد او برسد.
در تابستان که به دلیل قطعی‌های برق، انگشت اتهام به علت مصرف بالای برق به سمت مردم بلند شد، در فصل زراعی هم همین انگشت مردم را نشانه گرفت که اصلا چه اصراری دارید برنج بکارید آن هم در این اوضاع آشفته کم آبی و بی آبی، در زمستان امسال هم که این انگشت مجددا فعال شد و مشترکان خانگی به ولنگاری در مصرف گاز متهم شدند در حالیکه مصرف کننده حلقه پایانی این معادله است و به اذعان خود متولیان امر هیچ سرمایه‌گذاری خاصی در کشور برای بهبود زیرساخت‌های صنعت گاز و برق و جلوگیری از پرت انرژی انجام نگرفت.
پر واضح است که تهدید مشترکان برای قطع برق و گاز و یا تهدید کشاورزان برای نکاشتن زمینشان به بهانه بی آبی همان‌قدر به پایداری صنعت برق، گاز و بخش کشاورزی کمک می‌کند که امر به خرید دستوری به صنعت مرغداری کمک خواهد کرد، پس چه خوب است مسئولان و آنانی که در این به اصطلاح جراحی اقتصادی دستی بر آتش داشتند برای برون رفت واقعی از مشکلات پیش رو که هر بار همچون زخم کاری در یک جا ظهور و بروز پیدا می‌کند و برای نجات جان بیمار، تدبیری اساسی تر بیاندیشند و حتی برای امتحان که هم شده و برای نجات تولید ملی این انگشت اتهام را فقط یکبار به سوی خود نشانه بگیرند شاید فرجی شد.
زیرا به باور نیاکان خردمند ما هر که عیب خویش بینند، بیناتر است.
