حضور رسول خادم در شهرک توریستی امامزاده ابراهیم و سروش صحت در جشن امضای کتاب “تاکسی سواری” در رشت، و شدت اثرگذاری آن‌ها برای من یادآور این شد که نگاهی دوباره به حضور بلاگرها به ویژه در بخش آگاهی‌رسانی سنبل آبی در گیلان بیاندازم. هرچند شاید تاثیر بلاگرها به اندازه حضور سلبریتی‌ها نباشد اما تعداد زیادی بلاگر هستند که اثرگذاری بالایی بر روی مردمی که دنباله‌روی آن‌ها هستند دارند.
در واقع رسانه در دنیای نوین از تلویزیون، رادیو و نشریات فراتر رفته و با ظهور دنیای دیجیتال شخص هم توانسته یک رسانه فردی باشد. از آن جهت است که الهام خسروی‌پور در مقاله‌ای با عنوان” نقش فرهنگی سلبریتی در شبکه‌های اجتماعی” می‌نویسد که سلبریتی‌ها سلبریتی را پیاده نظام قدرت می‌دانند که این توانایی را دارند که تغییرات فرهنگی شگرفی را برای ذهن و باور مخاطبان یا هواداران خود داشته باشند که این جمله برای بلاگرها نیز صدق می‌کند. سلبریتی‌ها و بلاگرها می‌توانند هم در توسعه فرهنگی هم در به قهقهرا رفتن فرهنگ نقش بالایی داشته باشند. در حوزه محیط‌زیست به جز چند سلبریتی از جمله هدیه تهرانی، می‌توان گفت تعداد زیادی از بلاگرهایی که نقش اینفلوئنسری دارند کمتر و کمتر به مبحث محیط زیست و حفاظت از آن می‌پردازند در حالی که می‌توانند در این راه بسیار اثربخش باشند.
یکی از مواردی که بلاگرها را به طمع زیبایی به دام خود انداخته است و سبب ایجاد پل‌های آسیب‌زا به محیط زیست گیلان شده است، گونه‌ی مهاجم سنبل آبی یا اهریمن بنفش است. این گیاه که به عنوان یک گیاه بیوتروریسم هم شناخته می‌شود در حال حاضر تمامی آب‌های شیرین شمال کشور به ویژه استان گیلان را هدف قرار داده است.
گسترش گیاه سنبل آبی در حالیست که در تالاب انزلی از حدود ۳۱۹ هکتار در سال ۹۴ به ۸۰۰ هکتار در سال ۹۹ و امسال به ۱۳هزار هکتار رسیده است و براحتی می‌تواند ۱۳ برابر آب‌های آزاد آب تبخیر کند( درباره این گیاه و اثرات مخرب آن گزارشی با تیتر سنبل آبی؛ رویش بی حساب، خسارت بی شمار در سال گذشته نوشتم که در سایت مرور می‌توانید بخوانید) با این حال گل بسیار زیبایی به رنگ بنفش دارد که شبیه به سنبل است و در فصل گلدهی که تابستان است منظره زیبایی برای عکس فراهم می‌کند و این سبب شده است که بسیاری از بلاگرها با زیبایی این گل عکس‌های زیادی برای جذب فالور و راضی نگهداشتن آن‌ها منتشرکنند.
با یک برآورد اولیه از صفحه‌های برخی از بلاگرها که در دشت‌های خشک آبکنار مملو از این گیاه عکس‌های زیبا گرفتند و همچنین افراد زیادی تقاضای دریافت لوکیشن عکس در کامنت‌ها داشتند به این نتیجه می‌توان رسید که این عکس‌ها درحالی منتشر شد که هیچ توضیحی درباره این گونه مهاجم ارایه نشد و بنظر حتی نمی‌دانند که این دشت گل زمانی تالابی زیباتر بوده که زیستگاه بسیاری از موجودات از جمله استراحتگاهی برای پرندگان مهاجر بوده است همچنین آب شیرین این منطقه بخش مهمی از چرخه کشاورزی آن به حساب می‌آمده است.
تقریبا همه‌ی این بلاگرها از اهریمنی بودن این گیاه بی اطلاع بوده و هستند و برخی از آن‌ها اصرار دارند که در این ناآگاهی بمانند و حاضر نبوده که واقعیت این گیاه را بپذیرند و درباره آن در زیرنویس عکس‌های زیبای خود بنویسند. این فرهنگ بی‌توجهی به محیط‌زیست در بلاگرها به ویژه بلاگرهایی که مکان‌های گردشگری معرفی می‌کنند یکی از مخرب‌ترین رفتارهای آسیبب‌زا به محیط‌زیست است.
با توجه به اینکه دنیای مجازی دیگر مجازی نیست و بخشی از زندگی مردم شده است پس باید دقت داشت که آموزش و آگاهی رسانی در آن از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که در دنیای کنونی استفاده از بازدارندگی و ممنوع شدن‌ها نمی‌تواند نتیجه مثبتی دهد پس نمی‌توان دنبال راهکاری رفت که بلاگرها با این گیاه و گونه‌های مشابه عکس نگرفته و منتشر نکنند شاید راهکار مناسب‌تر این باشد که آن‌ها تشویق به افشای حقایق گونه‌های مهاجمی مانند سنبل آبی در زیرنویس عکس‌هایشان شوند. شاید نیاز باشد که فعالان محیط‌زیست و یا دلسوزان طبیعت تعامل و گفت‌وگوهایشان را با این بلاگرها بیشتر کنند.
