بنفشه‌ها سر برآورده‌اند از دل ترانه‌ای که غلامرضا امانی موسیقدان شهیر ایرانی سال‌ها پیش ملودی آن را ساخت و با نوای ناصر مسعودی عندلیب گیلان، در رادیو به گوش مردمان جای جای میهن رسید.
انجمن شعر سایه رشت در آستانه بهار با برگزاری آیینی همراه با شعرخوانی تنی چند از شاعران خوب گیلان و حضور هنرمندان، موسیقیدان‌ها و فرهنگ دوستان از غلامرضا امانی بزرگ مرد موسیقی ایران در پژوهشکده گیلان شناسی تجلیل کرد.
«هوشنگ عباسی» پژوهشگر گیلانی در این مراسم با اشاره به زندگینامه‌ی این هنرمند گفت: غلامرضا امانی با بیش از ۷۰ سال تلاش در عرصه موسیقی از ستون‌های موسیقی گیلان بشمار می‌رود و نقش ارزشمند و اثرگذاری بر موسیقی گیلان داشت.
وی افزود: موسیقی که ایشان پدید آورد از زیست او و طبیعت زادگاه او سرچشمه می‌گرفت. یک سو هنرمند، یک سو شاعر، یک سو طبیعت همانگونه که در زایش ترانه بنفشه گول اتفاق افتاد.
عباسی با اشاره به این که نسل ما با ترانه‌های ماندگار استاد امانی زندگی کرد افزود: هر هنرمندی که بتواند در حافظه مردم تاثیر بگذارد و تحولی ایجاد کند خدمت بزرگی کرده و این کار استاد امانی نمونه و الگو است.
این پژوهشگر از جمله کسانی که با استاد امانی در اجرای آهنگ‌ها همکاری داشتند به بانو لعیا شمس، زنده یاد شاپور جفرودی، فریدون پور رضا ، زنده یاد منصور فانی و همچنین بنان و ایرج اشاره کرد.
عباسی با ابراز تاسف از این که در چند دهه اخیر فرصت مناسب به موسیقیدان‌ها داده نشده گفت: با این همه اهل هنر عاشقند و این عشق چراغ راه آنان است. استاد امانی تاثیر همه جانبه ای بر موسیقی گیلان گذاشت، با هنرمندان مختلفی همکاری کرد، شاگردان بسیاری پرورش داد و بعد از انقلاب نیز ترانه‌های ماندگاری چون لاکومه و گول مار را ساخت.
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: انسان‌هایی که یک عمر از هنر و خلاقیت خود برای شادی و بهروزی مردم تلاش می‌‌کنند قابل تقدیر هستند. در بخشی دیگر از این آیین، حاضران در سالن به پاس بیش از ۷۰ سال تلاش استاد غلامرضا امانی در عرصه موسیقی و گل‌های بسیار زیبایی که در حافظه مردم نشاند، بر پا ایستادند.
در ادامه مراسم محمد عذرخواه خواننده ترانه‌های فولکلور گیلان با انتقاد از عدم حمایت مسئولان و صدا و سیما از چنین شخصیت‌های فرهنگی و هنری ترانه ای را برای حاضران خواند. انجمن شعر سایه رشت بانی این مراسم در خاتمه تابلوی کالیگرافی از هدیه کنعانی را به استاد امانی تقدیم کرد.
غلامرضا امانی از نوازندگان برجسته ویولن، آهنگساز و رهبر ارکستر ۲ اسفند سال ۱۳۱۴ در لشت نشاء گیلان به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش گذراند و بعد برای ادامه تحصیل به رشت رفت و دیپلم گرفت. امانی بعد از این که دوره تربیت معلم را گذراند به عنوان معلم، در مدارس رشتِ مشغول به تحصیل شد.
وی به مدت یک سال و نیم نزد استاد یزدانفر موسیقی و نت آموخت. سپس به مدت سه سال نزد موسیو یرواند مارتیروسیان استاد ویولن نواختن این ساز را فراگرفت. اوایل سال ۱۳۳۷ به تهران رفت. سال ۱۳۳۹ سرپرستی موسیقی رادیو رشت را بر عهده داشت. امانی بعد از انقلاب به تدریس و آموزش موسیقی ادامه داد و مدتی هم ریاست انجمن موسیقی اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان را به عهده گرفت.
غلامرضا امانی که باور دارد موسیقی جامعه را متحول و شعف ایجاد می‌کند. عطر شکوفه‌های نارنج و رنگ گل‌های انار و پامچال و بنفشه و سبز درختان هیرکانی را در ملودی هایش جاری ساخت.
او بیش از دویست نغمه در جان زمانه نشاند، شاگردان بسیار پرورش داد و روح موسیقی را در نسل‌های پس از خود دمید. امانی نواخت، آفرید، و یادگارهایش را در گوشه‌گوشه‌ی تاریخ به‌جا گذاشت. با این‌حال، نامش در پس پرده‌ی شهرت خوانندگان پنهان ماند؛ گویی که صدای سازش در تار و پود ترانه‌ها محو شد، اما هرگز از یاد نرفت. او در ضرباهنگ جاودانه‌ی موسیقی و حافظه موسیقایی این مردم باقی خواهد ماند.
عکاس: نگین عیناوی‌پور
نظرات بسته شده است.