طبق اسناد موجود ابتدا در بندر حسن کیاده (کیاشهر فعلی) و در مصب رودخانه سفیدرود تاسیساتی به نام شیلات ایجاد شد و سپس در بندرانزلی (غازیان) تاسیسات شیلات راهاندازی شد.
در زمان فتحعلی شاه قاجار نیز تعدادی از اتباع تزاری از جمله کفتانیکوف، فراسیموف، عنایت ترکمن، میرابوطالب دریابیگی و اسپان سوجایف برخی با اجازه و بعضی بدون اجازه در آبهای کاسپین ماهیگیری میکردند که در زمان محمد شاه قاجار به این وضع خاتمه داده شد و کلیه اجارههایی که بدون اذن دولت تنظیم شده بود باطل اعلام شد.
اما با اجازه و فرمان ناصرالدین شاه قاجار، اجاره شیلات تماما درسال ۱۲۹۲ هجری قمری (۱۸۷۶میلادی) طی قراردادی به یک بازرگان ارمنی تبعه روس به نام «استپان لیانازوف» اجاره داده شد. مجموعه شیلات کیاشهر که شامل منزل لیانازف نیز هست مجموعهای زیبا از ۲۴ ساختمان و بنای اواخر دوره قاجار است.
اما بهانه نوشتن این یادداشت اسرار دیگریست!!! منشور ونیز منشور پایۀ حفاظت و مرمت بناها و محوطههای تاریخی است که در سال ۱۹۶۴ به تصویب رسیده است. هجدهم آوریل، مقارن با سیام فروردین امسال، مصادف است با روز جهانی محوطهها و بناهای تاریخی. «ایکوموس» شورای بینالمللی بناها و محوطهها، هر ساله با انتخاب یک شعار، برنامههای خود را اعلام میکند و توصیههایی را به اعضای خود ارائه میدهد. یکی از برنامههای امسال توجه به تاثیر تغییر اقلیم بر وضعیت بناهای تاریخی است.
در ایران نیز به این مناسبت یک شعار درنظر گرفته شده که به موضوع تابآوری بناهای تاریخی در برابر بحرانهای طبیعی اشاره دارد. چون سرعت تغییرات اقلیمی به شکلی شده است که بیشترین اثرات سوء را بر روی بناهای تاریخی میگذارد.
در شرایطی که شیلات کیاشهر با ۲۴ بنای ثبتی موجود در آن زیباترین و مهمترین بنای در معرض تخریب گیلان از تغییر اقلیم و عدم رسیدگی است، در کمتر از ۲۴ ساعت بعد از یادداشت “میراث شیلات” پوستری تحت عنوان اسرار شیلات بازی ماجراجویی خانوادگی منتشر شد که جالب توجه است.
در تعریف گیمیفیکیشن به نکات زیر بر میخوریم :
برنامهریزان در اغلب شهرهای جهان در تلاش هستند نوآوریهایی برای پیوند هرچه بیشتر شهروندان با یکدیگر و با محیط پیرامون خود پیاده کنند. بازیوارسازی(گیمیفیکیشن) شهری یکی از اثربخشترین استراتژیها برای ایجاد حس خوب از شهرها و همشهریان در مردم به حساب میآید.
مناطقی با ویژگی بازیوارسازی نهتنها ویژگیهای فیزیکی متعددی مانند تجهیزات بازی پارکی را در بر میگیرد، بلکه بازیهای دیجیتالی نیز در آنها به میزان زیادی رایج است و در نتیجه، همه افراد با سلیقههای مختلف میتوانند در این مکانها نهایت لذت را تجربه کنند. در این رابطه، تکنولوژی مهمترین نقش را در ایجاد فضاهای پرشور ایفا میکند که در آنها، مردم از طریق تعامل با محیط اطراف خود، لحظههایی فراموش نشدنی را هنگام حضور بیرون از خانه تجربه میکنند.
اما در شرایطی که میتوان برای برندسازی شهری راههای بیشماری رفت، به نظر میرسد برگزاری همچنین برنامهای آن هم برای رده سنی کودکان، در فضایی که هرلحظه بیم ریزش آن میرود بی مبالاتی و عدم رعایت ایمنی و در واقع استقبال از خطر است. انگار ارادهای وجود دارد تا آگاهانه بر خلاف جریان خواسته عمومی حفاظت از میراث فرهنگی عمل کند و چیزی جز عکس از بناهای باقیمانده از ادوار تاریخ برجای نگذارد.
سطح تبلیغات برنامه، آگهی در خبرگزاریهای مختلف، و حتی استوری های اینستاگرام مدیرکل میراث فرهنگی استان و نیز شهردارکیاشهر برای این برنامه که توسط بخش خصوصی و با دریافت وجه صورت میگیرد نیز در نوع خود قابل توجه است.