دکتر رضا جمشیدی‌چناری، رییس اسبق شورای شهر رشت و مشاور کمیسیون محیط زیست شورای شهر کینگستون کانادا/
اجرای پیاده راه بافت مرکزی رشت که از پروژه های بحث برانگیز دوره شورای چهارم بود همواره مورد توجه موافقین و مخالفین این طرح بوده است. در زمان تصویب این طرح مخالفین و موافقین دلایل متنوعی را در رد یا تایید آن مطرح می نمودند. از آنجایی که اجرای این طرح اسناد بالادستی اعم از احیای بافت مرکزی که مصوب شورای عالی معماری و شهرسازی می باشد را با خود همراه داشت موافقین آن با تمرکز بر این طرح سعی در ایجاد مقبولیت نزد مردم داشتند که به اعتقاد بنده پس از اجرای طرح و استقبال آن توسط مردم و توریست ها به نظر می رسد این هدف محقق شده است. از سوی دیگر مخالفین نگرانی های جدی اعم از اختلال در شبکه ترافیکی بخش مرکزی شهر را داشته و همچنان دارند که این انتقاد در زمان اجرای طرح با مصوبه شورای ترافیک شهرستان موقتا مرتفع گردید اما هیچ اقدامی جهت گشودن گره های ترافیکی ایجاد شده هرگز صورت نگرفت تا همچنان حل معضل ترافیکی بافت مرکزی شهر رشت به عنوان مهمترین مستمسک نزد مخالفین، چه آنهایی که واقعا دغدغه ترافیک دارند و چه آنهایی که ترافیک برایشان فقط بهانه است و مسائل ایدئولوژیکی اعم از حجاب و غیره برایشان در صدر مسائل قرار دارد، باقی بماند. نوع دیگری از انتقاد نیز در زمان اجرای این طرح مطرح بود و آن انتقال تمرکز از موضوع رفع آلودگی رودخانه های شهر رشت بود که البته موافقین اجرای طرح پیاده راه با استناد به زود بازده بودن آن طرح و هدف کسب مقبولیت (نه محبوبیت) بودجه شهرداری را از سمت ساماندهی رودخانه ها به اجرای پیاده راه منحرف کردند که تا مدت ها موضوع انحراف بودجه به عنوان بحث داغ محافل شهری باقی ماند و حتی موضوعات قضایی و حقوقی جدی را برای مسئولین شهری وقت ایجاد نمود که احتمالا همچنان با آن دست و پنجه نرم می کنند. از آنجایی که طرح ساماندهی رودخانه ها در دوره شورای چهارم توسط یک مشاور تراز ملی انجام شده بود و بخشی از بودجه آن نیز در اولین سفر استانی دولت یازدهم تامین گردید برخی از کارشناسان حوزه مدیریت شهری همچنان طرفدار اجرای این طرح هستند و اجرای طرح پیاده راه را در اولویت بعدی می دانستند و آنهم منوط به ایجاد تمهیدات گشایش ترافیکی که می توانست گره ایجاد شده را باز نماید.
در حال حاضر و فارغ از مباحث مطرح شده در بالا موضوع تخریب پیاده راه بافت مرکزی که به نظر میرسد به ظاهر در جهت باز نمودن گره ترافیکی می باشد اما در باطن احتمالا بخاطر دور نمودن مردم و توریست ها از بافت مرکزی می باشد به طور جدی مطرح گردیده است که به نظر بنده امری غیرممکن است. چرا که به معنای واقعی اتلاف سرمایه و انرژی است و به جای آن بهتر است بر رفع گره های ترافیکی مورد نظر متمرکز شویم. پیشنهاد مشخص بنده آن است که اگر واقعا دغدغه مسئولین اجرایی گشایش ترافیکی است با احداث دو تونل ترافیکی در محورهای خیابان های امام خمینی ـ سعدی و همچنین طالقانی ـ شریعتی در جهت حل این مشکل اقدام کارشناسی و مهندسی نماییم. اجرای این تونل ها اگر چه پرهزینه است اما بر استفاده از ظرفیت زیرزمین و زیرساخت هایی است که تداخلی با سایر فعالیت های شهری نداشته و مشکل تملک نیز نخواهد داشت. بنابراین می تواند هم جنبه میراث فرهنگی بافت مرکزی را حفظ نموده و هم اینکه گره ترافیکی ایجاد شده را رفع کند.
با امید به هم افزایی مسئولین اجرایی و تصمیمات کارشناسی و عالمانه و جلوگیری از اتلاف هزینه و انرژی یکدیگر و مردم که ولی نعمت مسئولین و حکومت می باشند.