با توجه به گزارش مرکز آمار، در شهریور ۱۴۰۳ نرخ تورم در گیلان از متوسط کشور بیشتر بوده است. نرخ تورم سالانه در استان، ۳۶.۱ درصد بوده و این در حالی است که نرخ در کشور ۳۴.۲ به ثبت رسید. نرخ تورم نقطه‌به‌نقطه در گیلان ۳۲ و در کشور ۳۱.۲ درصد بوده است.
نرخ تورم نقطه به نقطه معیاری برای پیش‌بینی متوسط تورم سالانه‌ی آتی است. میزان نرخ تورم نقطه به نقطه در مقایسه با تورم سالانه در کشور، نشان می‌دهد؛ تورم سالانه رو به کاهش است. برای نمونه تورم متوسط کشور در مرداد ماه ۳۴.۸ درصد بوده که این نرخ در شهریور ماه به ۳۴.۲ درصد کاهش پیدا کرده است.
حال با این پرسش مواجه ایم که چرا در گیلان تورم بیشتر از متوسط کشور است؟ یک دلیل برای تورم مربوط به حجم نقدینگی در کشور است که خود ناشی از کسری بودجه دولت است.
دلیل دیگر تورم فشار هزینه است. در این خصوص عامل تحریم بسیار موثر است. در شرایط تحریمی اساساً تولید با هزینه‌ی بیشتری صورت می‌گیرد. دلیل دیگر دلیل ساختاری است.
در این خصوص می‌توان به انواع انحصار و ناکارآیی در سیستم توزیع اشاره کرد. عوامل ذکر شده مربوط به اقتصاد کلان هستند و بنابراین نرخ تورم در سطح کشور ریشه مشترک داشته و به طور طبیعی نرخ تورم در استان‌ها نمی‌تواند خیلی متفاوت از نرخ متوسط کشور باشد.
در نیمه اول سال در استان گیلان به شدت ورود مسافر و گردشگر را داشتیم. ورود گردشگر باعث ایجاد تقاضاهایی خارج از تقاضاهای عادی استان می‌شود.
به طور مثال در تابستان گذشته شاهد کمبود سوخت در پمپ بنزین‌ها بودیم. تقاضاهای برای مایحتاج اولیه مانند نان و سایر مواد غذایی و همچنین هزینه‌های اسکان توسط گردشگران منجر به افزایش جزئی تورم در استان گیلان نسبت به کشور شده است.
درمان این کمبودها برنامه‌ریزی برای تنظیم بازار با هدف پاسخ‌‌گویی به این فشارهای تقاضاهای مازاد و البته موقت است. دولت به‌عنوان برنامه‌ریز و نه تصدی گر،با هماهنگی اصناف و فعالان اقتصادی که در توزیع نقش مهمی دارند و همچنین با همکاری بعضی از سازمان‌ها مانند شرکت پخش و پالایش فراورده‌های نفتی باید برای مدیریت پیک‌های تقاضای ناشی از ورود گردشگران فعالانه عمل کند.
با این حال باید مجددا تاکید کرد که تورم ریشه در عوامل کلان اقتصادی دارد و شاید استان‌ها نتوانند کار زیادی در زمینه از پیش ببرند.
*عضو هیات علمی گروه مدیریت دانشگاه گیلان
نظرات بسته شده است.