نگاهی به ترک فعل‌های شهرداری در هدایت آبهای سطحی؛
خیابان‌های جدید زیرساخت ندارند
آنچه که در موضوع آبگرفتگی رشت طی هفته گذشته حایز اهمیت و توجه است، ترک فعل‌های انجام شده درباره لایروبی رودخانه‌های رشت توسط مدیریت‌های شهری در ادوار گذشته است.
انجام این پروژه که یک بار در دوره حضور بنده در شهرداری عملیاتی شد تا تابستان گذشته که از سوی شهردار وقت از سرگرفته شد، سالها مورد بی‌توجهی قرار گرفت. این درحالیست که ساماندهی و لایروبی مداوم رودخانه‌ها تاثیر زیادی در جلوگیری از وقوع آبگرفتی در شهری همچون رشت دارد که متاسفانه مدتهای زیادی به دست فراموشی سپرده شده است.
نکته مهم دیگر عدم توسعه زیرساخت‌های شهری با رشد جمعیت رشت است. در حال حاضر زیرساخت‌های شبکه جمع‌آوری و لوله‌گذاری آبهای سطحی رشت همچنان برای جمعیت 500 هزار نفری و در دوره خانه‌های ویلایی باقی مانده است و همزمان با ساختهای و سازها چه در مناطق برخوردار و چه محروم توسعه پیدا نکرده است.
ضمن اینکه کاهش فضای سبز و نابودی خاک نفوذپذیر نیز موجب عدم تخلیه آبهای سطحی شده و این آب در سطح خیابان‌ها جاری می‌شود.
این درحالیست که مشکل آبگرفتگی همواره در مناطق کمتر برخوردار رشت بعد از بارش‌های شدید وجود داشت اما وقتی این مشکل در مناطق مرفه‌نشین همچون گلسار که مکان زندگی مسوولان است رخ می‌دهد، اینجاست که اعتراضات دیده و شنیده می‌شود.
ضمن اینکه از یاد نبریم شبکه جمع‌آوری آبهای سطحی و فاضلاب همچنان در بخش‌هایی از شهر با هم وارد یک لوله مشترک شده و از این طریق وارد دو رودخانه رشت می‌شود.
به یاد دارم بیش از دو دهه گذشته بعد از تزریق وام 120 میلیارد دلاری بانک جهانی برای تفکیک آب فاضلاب رشت از آبهای سطحی و ایجاد تصفیه‌خانه، مدیریت شهری وقت به جد پیگیر اجرای این پروژه شد اما بعد از تحریم‌های اقتصادی و قطع همکاری بانک جهانی، در نهایت این پروژه با بیش از 30 درصد پیشرفت فیزیکی متوقف ماند.
حال چند دهه بعد از اجرای نیمه کاره پروژه جهانی، مدیریت شهری در برابر توسعه شهر، افزایش جمعیت، مهاجرت و ساخت و سازها چه تدبیری داشته است؟ چرا امروز در احداث خیابان‌ها و معابر جدید، زیر ساختهای تاسیسات زیر بنایی همچون اگو‌سازی انجام نمی‌شود؟
بد نیست بدانیم شهر رشت دوبار متحمل ضربه شدیدی شد که یکبار آن بعد از زلزله رودبار بود و جمعیت زیادی در اراضی نسقی رشت بدون زیرساخت فاضلاب و اتصال به شبکه آبهای سطحی ساکن و به ساخت وساز اقدام کردند. این درحالیست که همزمان فاضلاب‌های بیمارستانی نیز به آبهای سطحی و رودخانه‌های رشت سرازیر شدند. این موضوع آسیبهای شدیدی در حوزه محیط زیست شهری و رودخانه ها به همراه داشت.
لازم به یادآوری است: طی مصوبه مدیریت شهری در کمیسیون ماده 5 استان در سال 1381؛ همه خانه‌های در حال ساخت می‌یایست نسبت به احداث منابع بتنی بی هوازی یا (سپتیک تانک) اقدام کنند در غیر این صورت پایان کار دریافت نخواهند کرد. اما به مرور زمان این قانون نیز منسوخ شد و مورد بی‌توجهی مدیریت شهری قرار گرفت.
باید اذعان داشت؛ امروزه تخصص نقشی در مدیریت شهری رشت ندارد و به دلیل فربگی شهرداری رشت از پرسنل، بخش اعظمی از بودجه و هزینه‌های جاری صرف حقوق کارمندان می‌شود و دیگر پولی برای خدمات شهری و توسعه زیر ساخت‌ها و تاسیسات زیر بنایی از جمله احداث و تکمیل شبکه هدایت آبهای سطحی باقی نمی‌ماند.
در طی دوره فعالیت بنده در مدیریت شهری، بودجه هدایت آبهای سطحی و شبکه‌سازی در خیابان‌ها و معابر تخصیص می‌یافت اما اکنون افزایش هزینه‌های جاری شهرداری مجالی برای هزینه کرد و اجرای این پروژه‌ها برای شهرداری رشت باقی نگذاشته است
«شهردار سابق رشت (1380-1382)»
نظرات بسته شده است.