کتابخانهی مرکزی رشت پس از گذشت ۲۳ سال هنوز آماده‌ی بهره‌برداری نیست. وقتی سخن از کتابخانه به میان می‌آید، برق شعف را می‌شود در چشمان اهالی فرهنگ به تماشا نشست.
گام برداشتن در راهروهای ما بین قفسه‌های کتاب، لمس کاغذهایی که از کلمات سرشارند، چشمهایی که بر سطور نقش بسته بر کتاب‌ها دوخته می‌شوند و کتاب‌هایی که به امانت گرفته می‌شوند، نشان از قد کشیدن در سرزمین آگاهی دارند.
بر کسی پوشیده نیست که کتاب و کتابخوانی از عناصر اصلی ارتقاء فرهنگ و توسعه‌ی جوامع هستند، اما این که در هر جامعه چه میزان برای این مهم، ارزش قائل هستند خود حکایتی آشکار است که نه در حرف بلکه مقابل دیدگان جاری‌ست.
رونق کتاب‌فروشی‌ها، سرانه‌ی مطالعه و تعداد و وسعت کتابخانه‌ها از جمله مواردی است که از اهمیت کتابخوانی در میان مردم و مسئولان با ما سخن می‌گوید. اما این که ۲۳ سال از آغاز ساخت کتابخانهی مرکزی شهری چون رشت با پیشینه‌ی درخشان فرهنگی‌اش می‌گذرد و هنوز چراغ‌های آن روشن نشده است، نمی‌تواند موضوعی ساده و معمولی باشد.
همین چند روز پیش «اسدالله عباسی» استاندار گیلان در جلسه‌ی انجمن کتابخانه‌های عمومی این استان گفت: «تمام دستگاه های متولی تلاش خود را انجام دهند تا کتابخانهی مرکزی رشت در هفته‌ی دولت پیشِ رو به بهره برداری برسد.»
این در حالی است که مراسم افتتاح کتابخانهی مذکور مرداد ماه سال ۱۴۰۰ با حضور «محمدباقر نوبخت» معاون وقت رئیس جمهور و همچنین رئیس وقت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی برگزار شد.
البته همان وقت در اخبار انتشار یافته از این آیین ذکر شد که «این کتابخانهی بزرگ تاکنون با هزینه‌ای بالغ بر ۵۴۵ میلیارد ریال به ۹۰ درصد پیشرفت فیزیکی رسیده و برای بهره‌برداری کامل از سازه‌ی این پروژه به ۱۵ میلیارد اعتبار دیگر نیز نیاز است.»
همچنین اعلام شد که «بهره‌برداری کامل از این پروژه‌ی بزرگ فرهنگی شمال کشور پس از تحویل کامل از سوی اداره کل راه و شهرسازی استان گیلان به اداره کل کتابخانه‌های عمومی استان گیلان به عنوان بهره‌بردار و پس از تجهیز امکانات کتابخانه‌ای و تأمین منابع (کتاب) از سوی نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور تا پایان سال ۱۴۰۰ به انجام می‌رسد.»
حال این که چرا پروژه‌ای پیش از تکمیل افتتاح شده است و همچنین پس از گذشت ۳ سال از افتتاح اقدامات لازم برای انجام امور ده درصد باقیمانده، هنوز صورت نگرفته است، سوالاتی‌ست که در این راستا مطرح می‌شود.
در این میان نباید از یاد برد، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی گیلان سال گذشته بیان کرد که رشت کمترین سرانه‌ی فضای مطالعه‌ی استان و کشور را داراست و تکمیل و بهره‌برداری از کتابخانهی مرکزی رشت در بهبود شاخص‌های مطالعاتی موثر است.
شاید برخی وسعت این پروژه، یعنی بنایی در ۶ طبقه با مساحت ۸۲۰۰ مترمربع، برخوردار از بخش‌های مختلفی نظیر سالن آمفی تئاتر، سالن‌های جلسات، مخزن کتاب، سالن‌های مطالعه‌ی ویژه‌ی آقایان و خانم‌ها، بخش ویژه‌ی گویا و بریل برای نابینایان، بخش کتب مرجع، بخش امانت، بخش ویژه و مستقل مادر و کودک، بخش ویژه‌ی سالمندان، بخش نگهداری نسخ خطی و چاپ سنگی، بخش دسترسی به پایگاه‌های اطلاعاتی، گالری نمایشگاهی، آسمان نما، بخش ویژه‌ی مطالعه‌ی محققان، بخش اداری و مرمت و آماده سازی و بازسازی کتاب‌ها، کافه‌کتاب و نمازخانه را عامل درازای ساخت و تکمیل این کتابخانه به‌عنوان بزرگ‌ترین کتابخانهی عمومی شمال کشور بدانند، ولی واقعیت این است که ما در کشوری ثروتمند و استانی برخوردار از موهبت‌های فراوان زندگی می‌کنیم و با این اوصاف ۲۳ سال زمانی بسیار طولانی برای تکمیل و آغاز بهره‌برداری این سازه است.
البته گذشته از تامین منابع مالی، بی‌شک عزم جدی و بذل توجه لازم ازسوی متولیان ذی‌ربط و وجود مشارکت موثر بین ایشان برای پیشبرد کار ضرورتی است که انتظار می‌رود، دست کم اکنون که ۲۳ سال از آغاز ساخت این کتابخانه می‌گذرد برای تکمیلش بوجود آید.
باید توجه داشت تاکید بر اهمیت و نقش کتابخوانی تنها در سخن کافی نیست و خدمت‌رسانی در این عرصه نیازمند عزم و تلاش جدی و اختصاص منابع لازم است. و اما اینک باید دید آیا تا هفته‌ی دولت پیش رو یعنی شهریور ماه امسال، کتابخانهی مرکزی رشت به بهره‌برداریِ می‌رسد یا خیر؟
نظرات بسته شده است.