شهر رشت در مسیر کریدور شمال به جنوب قرار دارد و کلیه ترانزیت کالا از منطقه آزاد انزلی به نقاط دیگر کشور به اجبار از مسیرهای درون شهری آن انجام می‌شود، با این حال رشت به عنوان مرکز گیلان هنوز یک کمربندی استاندارد ندارد.
گیلان به دلایل متعدد همواره از صف جذب اعتبارات از سایر استانها عقب افتاده است. بنابراین اینکه باز هم گیلان و شهر رشت از این صف عقب بمانند و با سستی مدیران و نمایندگان در رایزنی و چانه‌زنی در سطح کلان، قافیه را به دیگر استانها ببازند (نظیر همان سرنوشتی که برای تراموا شهر رشت رقم خورد) چندان دور از انتظار نیست.
اما احداث رینگ ۹۰ متری بعنوان پروژه‌ای که برای حل این مشکل بزرگ و کنترل و کاهش ترافیک رشت در دوران شورای چهارم مطرح و تعریف شد، هر روز با یک مشکل و مانع برای پیشبرد روبرو است و بعد از گذشت دو دهه در بن بست تامین منابع مالی و تملک اراضی بلاتکلیف باقی مانده است.
در تازه‌ترین موضع‌گیری مسؤولان شهری، «محمد حسین واثق کارگرنیا» رییس شورای اسلامی شهر رشت اعلام کرد: پروژه‌های بزرگی همچون رینگ ۹۰ متری نیازمند تزریق و جذب اعتبارات ملی هستند. وی با تاکید به اهمیت احداث رینگ ۹۰ متری برای رشت از وعده نمایندگان این شهر برای تامین اعتبارات آن در بودجه ۱۴۰۳ خبر داد.
پیشتر نیز در همین رابطه «محسن سماکچی» رییس کمیسیون عمران، حمل و نقل و ترافیک شورای شهر به مرورگفته بود: احداث این رینگ که طبق برآورده‌ها به ۱۳۵ میلیارد تومان هزینه و منابع مالی نیاز دارد در توان مالی شهرداری رشت نیست و شهرداری به دلیل بضاعت اندکی که در این بخش دارد باید به دنبال دریافت بودجه ملی برای آن باشد. سماکچی معتقد بود: که رینگ ۹۰ متری رشت با این اعتبارات محدود شهرداری، به پایان نخواهد رسید.
در حالی رینگ ۹۰ متری رشت معطل بودجه ملی است که درحال حاضر کشور با مشکلات اقتصادی بزرگی مواجه است: ترکش‌های ناشی از بحران کسری بودجه دولت، کاهش ارزش پول ملی و دیگری افزایش تصاعدی اعتبارات پروژه‌های عمرانی که اجرای آن‌ها در مدت تعیین شده انجام نمی‌شود و مشمول گذر زمان و افزایش تصاعدی هزینه‌هاست.
دولت سیزدهم در به بار آوردن کسری بودجه که از آن به ام‌الخبائث یاد می‌کند موفقیت زیادی کسب کرده و به گفته « ابراهیم رییسی» رییس جمهور، هزینه این کسری بودجه و جبران آن بر دوش و جیب عموم مردم قرار دارد.
در سوی دیگر شواهد و گزارش‌های موجود نشان می‌دهد با توجه به این کسری بودجه مزمنی که دامان دولت را گرفته همچنان باید در انتظار حذف ردیف بودجه‌های عمرانی و تخصیص آن به حوزه‌های دیگر باشیم.
از طرفی با توجه به اینکه گیلان به دلایل متعدد همواره از صف جذب اعتبارات از سایر استانها عقب افتاده است بنابراین اینکه باز هم گیلان و شهر رشت از این صف عقب بمانند و با سستی مدیران و نمایندگان در رایزنی و چانه‌زنی در سطح کلان، قافیه را به دیگر استانها ببازند (نظیر همان سرنوشتی که برای تراموا شهر رشت رقم خورد) چندان دور از انتظار نیست.
واضح است که پروژه رینگ ۹۰ متری رشت به عنوان یکی از نیازهای حیاتی این شهر، چه بخواهیم و چه نخواهیم مشمول گذر زمانی ملال‌آور و افزایش تصاعدی اعتبارات مورد نیاز شده و وعده و وعید در مورد احتمال گوشه چشم دولت به شهر رشت و یا جذب اعتبارات ملی، نه تنها این پروژه را بلکه شهر رشت را به هیچ جا نخواهد رساند.
