هدررفت میلیاردها ریال بودجه گیلان و تعطیلی 18 پروژه ورزشی(قسمت دوم)

در روز گذشته در گزارش تحت عنوانی «وجود 64 پروژه نیمه تمام ورزشی در گیلان» به بخشی از پروژه های نیمه تمام ورزشی و دلایل تعطیلی و کندی آنان پرداختیم و در قسمت دوم این گزارش به بخش های دیگری از ابعاد این معضل در گیلان پرداختیم.

در استان گیلان علاوه بر پروژه های فوق، حدود ده طرح نیمه تمام عمرانی ورزشی وجود دارد که جملگی عمری بیش از ده سال  دارند، اما اگرچه حرکتی لاک پشتی دارند اما هنوز تعطیل نشده اند.

قدیمی ترین این پروژه ها سالن تختی لاهیجان است که از سال 1385 کار ساخت آن شروع شده و امروز بعد از سیزده سال هنوز تمام نشده است. استخر شهرهای رودبار و آستارا و استادیوم های شهرهای رستم آباد و سنگ بیجار فومن نیز از پروژه های هستند که سال 1386 کلنگ خورده اند و بعد از دوازده سال در حال تبدیل به آثار باستانی هستند.

در رشت نیز پیست دوچرخه سواری و سالن ورزشی فلکده نیز به ترتیب در سالهای 1388 و 1389 آغاز شده اند و هنوز در کش و قوس ساخت هستند. در صومعه سرا نیز بیش از هشت سال از زمان کلنگ زنی سالن های ورزشی روستاهای گلسر و چمثقال و گوراب زرمیخ گذشته است ولی هنوز تکمیل نشده اند.

با توجه به عمر میانگین ده ساله این پروژه و حرکت لاک پشتی که دارند احتمال دارد یک دهه دیگر نیز نیاز باشد تا این پروژه ها تکمیل شوند که پیشنهاد می شود بعد از افتتاح، به جای وزارت ورزش در اختیار وزارت میراث فرهنگی قرار گیرد تا از این اثار باستانی مراقبت بیشتری کند.

 سالگردی با طعم کلنگ

مریم بخشی در اولین سالگرد مدیریتش بر اداره کل ورزش و جوانان استان گیلان، دست به کار بزرگی زد که به سرانجام رساندنش کار حضرت فیل هست، وی خرداد ماه سال جاری ناگهان کار ساخت هفده پروژه بزرگ ورزشی را از پی بنیان نهاد و با کلنگ زنی آنها در اولین سالگرد مدیریتی در ورزش گیلان قصد انقلابی در این زمینه را داشت اما اینکه ایا این پروژه ها به سرنوشت پروژه های طلسم شده دچار نشوند موضوعی است که باید منتظر ماند و دید.

صومعه سرا، زادگاه آبا و اجدادی مریم بخشی با هفت پروژه سر دمدار این انقلاب پروژه ای است، شهرهای رشت و فومن با دو پروژه و شهرهای آستانه، املش، انزلی، تالش، لاهیجان و لنگرود هر کدام با یک پروژه در اولین سالروز مدیرکلی بخشی سهمی هر چند اندک دارند.

اما در ادامه برای اینکه به ریز پروژه های عمرانی ورزشی نیمه تمام استان واقف شوید، پروژه های نیمه تمام هر شهرستان را به تفکیک ارائه خواهیم کرد:

آستارا

استخر سرپوشیده آستارا ( 1386 – 70 درصد)

کار ساخت استخر ورزشی آستارا به مساحت 1507 متر مربع، از سال 1386، از محل اعتبارات استانی آغاز شده است و بنا بود دو ساله تمام شود، ولی اکنون بعد از 12 سال و صرف هزینه سی میلیارد ریال هنوز نیمه کاره است و بنا به گفته خاصی پور رییس اداره ورزش و جوانان این شهرستان سوله، پوشش سقف و دیواره چینی در سه ضلع و بتن کاسه استخر به اتمام رسیده است، اسکلت اداره و بخشی از نازک کاری هم انجام شده و شاید بتوان گفت حدود هفتاد درصد پیشرفت فیزیکی دارد؛ ولی یقینا بخش هایی که 12 سال پیش اجرا شده است اکنون نیاز به بازسازی مجدد دارد.

 آستانه اشرفیه پیشرفت کند چمن مصنوعی ها

سالن ورزشی لسکوکلایه (1392- تعطیل)

سال 1392 بود که کلنگ احداث یک سالن ورزشی به مساحت 1336 متر در روستای لسکوکلایه آستانه اشرفیه به زمین زده شد اما اکنون بعد از شش سال تنها ده درصد پیشرفت فیزیکی دارد و برخلاف سایر پروژه ها که عنوان نیمه تمام دارند ظاهرا بخاطر مشکلاتی که در باب مالکیت زمین دارد مهر تعطیل بر پیشانی خود می بیند. این سالن سرپوسیده از محل اعتبارات ملی تامین اعتبار می شده و معلوم نیست چرا پیش از کلنگ زنی مدیرکل وقت ورزش و جوانان متوجه مشکل سند مالکیت زمین نبوده است.

سه چمن مصنوعی کوچک (1398 – 30 درصد)

چمن مصنوعی روستاهای کیسم، پرکاپشت و سیاهکوچه هر سه ابتدای تابستان سال جاری آغاز شده اند و از سرعت مناسبی برخوردارند هر  کدام از این زمین ها 1056 متر مربع مساحت دارند و 60 میلیارد ریال اعتبار ملی در اختیار دارند تا تکمیل شوند.

دو چمن مصنوعی بزرگ (1397 – 30 درصد)

چمن مصنوعی شهید کروبی استانه و شهید اسماعیلیان کیاشهر اولی به مساحت 8280 متر از محل اعتبارات استانی و دومی به مساحت 7488 متر از محل اعتبارات ملی در همین یکی دو ساله آغاز بکار کرده اند که پیشرفتی زیر سی درصد دارند.

املش و زمین های ورزشی نیمه تمام

زمین ورزشی خرشتم (1398 – 30 درصد)

یکی از پروژه های تیر ماه سال جاری است که علیرغم مساحت کم یعنی چیزی حدود 110 متر مربع، متاسفانه پیشرفت چندانی نداشته است و تنها بتن فونداسیون سکو اجرا شده است.

زمین ورزشی املش (1397 – 95 درصد)

این زمین روستایی نیز به مساحت 7524 متر مربع، سال گذشته اغاز شده است و با خاکریزی و دیوارچینی و سیمانکاری که انجام گرفته است می توان گفت 95 درصد پیشرفت فیزیکی داشته و اکنون روزهای پایانی خود را سپری می کند.

 انزلی و هنرنمایی زشت ورزشگاه پیر

سالن ورزشی سیاهوزان انزلی (1393 – تعطیل)

این سالن که به مساحت 390 متر مربع از سال 1393 کلنگ زده شد هنوز به سرانجام نرسیده است و تنها سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد این سالن ورزشی سرپوشیده از محل اعتبارات استانی تامین اعتبار شده بود که اکنون بنا به دلایلی نامعلوم بطور کل تعطیل شده است.

توسعه و تکمیل مجموعه ورزشی تختی انزلی (1396 – 25 درصد)

بازسازی ورزشگاه تختی انزلی نیازمند 40 میلیارد تومان اعتبار است که تاکنون شرکت توسعه و تجهیز 4 میلیارد تومان آن را تامین کرده است از همین رو از سال 1396 که کار بازسازی آن اغاز شده است تنها 25 درصد پیشرفت فیزیکی داشته و هر روز نمایی زشت تر از این ورزشگاه پیر در قاب تلویزیون دیده می شود.

سایت قایقرانی انزلی (1397 – 30 درصد)

این سایت که یک سایت سرپوشیده قایقرانی به مساحت 526 متر مربع می باشد از محل اعتبارات ملی تامین اعتبار شده و از سال گذشته که آغاز شده تاکنون تنها 30 درصد پیشرفت فیزیکی دارد.

زمین والیبال علی آباد (1398 – 90 درصد)

این زمین به مساحت 400 متر مربع از محل اعتبارات استانی از تابستان امسال آغاز شده و این پروژه روباز کار زیادی برای تکمیل ندارد و هم اکنون 90 درصد آن انجام شده است.

تالش و به فراموشی سپردن ساخت ورزشگاه

سالن ورزشی چوبر (1391 – 65 درصد)

کار ساخت این سالن ورزشی به مساحت 1336 متر از سال 1391 آغاز شده و متاسفانه بعد از هفت سال تنها 65 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و ارزوهای دیرینه ورزشکاران و ورزش دوستان بخش حویق و شهر چوبر که داشتن یک سالن ورزشی مناسب است در حد آرزو باقیمانده است.

بازسازی استادیوم پوریای ولی تالش (1398 – 20 درصد)

بعد از رسانه ای شدن مشکلات این ورزشگاه، بالاخره مسئولان دست به کار شدند و و تیر ماه امسال کلنگ توسعه و تجهیز این استادیوم قدیمی را به زمین زدند، امیدواریم این اتفاق که از محل اعتبارات استانی قرار است بیفتد به مانند ورزشگاه های عضدی رشت و تختی انزلی به فراموشی سپرده نشود. پوریای ولی تالش در همین مدت زمان اندک بیست درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.

رشت، کلکسیون پروژه های نیمه تمام

مجموعه ورزشی سردار جنگل

این مجموعه ورزشی که ساخت از سال 1375 کلید خورد، بنا بود به دهکده المپیک استان گیلان تبدیل شود اما عدم مکان‌یابی صحیح و فاصله بسیار زیاد از مرکز شهر رشت، نبود راه‌های ارتباطی و حمل و نقل عمومی مناسب، نداشتن امکانات مخابراتی و آب سالم برای آشامیدن از جمله مشکلات این ورزشگاه برای استاندارسازی طبق آیین‌نامه‌های AFC برای برگزاری مسابقات باشگاهی لیگ برتر و لیگ قهرمانان آسیا بود که سبب شد متولیان امر به جای اتمام این پروژه بزرگ به فکر بازسازی ورزشگاه پیر عضدی رشت بیفتند از همین رو کار این مجموعه ورزشی هنوز بعد از دو دهه و نیم، به اتمام نرسیده است و تنها در سال 1386 استادیوم فوتبال آن به صورت ناقص مورد بهره برداری دولت وقت قرار گرفت که دولت های بعدی همچنان درگیر تکمیل آن هستند. ناگفته نماند استادیوم فوتبال آن نیز بنا بود 60 هزار نفره باشد که در نهایت 10 هزار نفره بسته شد. و در ذیل لیستی از پروژه هایی که بنا بود در این مجموعه ورزشی احداث شود و هنوز به بهره برداری نرسیده اند:

دو سالن ورزشی سرپوشیده (1389 – 80 درصد و 1391 – 30 درصد)

یکی در سال 89 و دیگری در سال 91 استارت ساخت آن زده شد که اولی حدود 80 درصد و دومی کمتر از 30 درصد ساخته شده است. این سالن ها بیش از 1200 متر مربع زیر بنا دارند که برای تکمیل چشم یاری به اعتباراتی غیر از اعتبارات استانی دارد.

دو زمین چمن مصنوعی (1391 – تعطیل و 1398 – 40 درصد)

به رسم همه استادیوم های بزرگ دنیا، قرار بود یک زمین فوتبال جهت تمرین نیز در کنار این استادیوم ساخته شود که طرح چمن مصنوعی آن به متراژ یک زمین فوتبال واقعی یعنی 8100 متر از سال 1391 شروع شده و اکنون بعد از هفت هشت سال کمتر از سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد. البته چمن مصنوعی دیگری به مساحت بسیار کوچک تر حدود هزار متر نیز در این مجموعه، همین امسال شروع شده است و که ظاهرا به خاطر مساحت کمتر ان از پیشرفت فیزیکی بیشتری نسبت به زمین تمرین برخوردار است، با این حال هنوز تکمیل نشده است.

سایت تیراندازی به اهداف پروازی (1393 – 95 درصد)

مسئولان ورزش، تصمیم گرفتند یک سایت تیراندازی با اهداف پروازی را که امکانات و هزینه خاصی برای ساخت ندارد را در این مجموعه بزرگ ورزشی راه اندازی نمایند، اما همین پروژه ساده نیز که از سال 1393 شروع شده است همچنان ناتمام مانده و اندک کارهای باقیمانده آن معلوم نیست کی به اتمام برسد. مساحت این زمین روباز کمتر از دویست متر مربع می باشد.

پیست دوچرخه سواری (1388 – 90 درصد)

این دهکده ورزشی بنا بود یک پیست دوچرخه سواری بزرگ و مجهز به مساحت حدود ده هزار متر مربع را در خود جای دهد که امروز بعد از گذشت دقیقا ده سال از مان کلنگ زنی آن، اگرچه حدود 90 درصد پیشرفت فیزیکی داشته است اما کارهای باقیمانده آن مسکوت مانده و نصب تاسیسات و سقف کاذب و تونل دوچرخه ها و اصلاح صندلی ها و رنگ آمیزی مجموعه هنوز انجام نشده است.

سالن سنگ نوردی (1397 – تعطیل)

در واقع اغلب رشته های ورزشی در این مجموعه بزرگ سهم داشتند، هیات کوهنوردی نیز از این مهم بی بهره نبود و از سال 1397 بنا شد در مساحتی حدود هفتصد متر مربع، یک سالن مجهز سنگ نوردی ساخته شود که متاسفانه امروز بعد از گذشت دو سال کمتر از بیست درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و این پروژه که از محل اعتبارات عمرانی استانی است امروز در حقیقت تعطیل می باشد.

بازسازی استادیوم سردار جنگل (1396 – 95 درصد)

از همان روزی که دولت وقت با عجله (البته بعد از یازده سال) قصد پاره کردن روبان این مجموعه را داشت مشخص بود بسیاری از امور آن هنوز انجام نشده ولی چه باید می کرد دولت وقت که برای افزایش آمارها نیاز به قیچی زدن روبان این مجموعه نیز داشت از همین رو از فردای آن مشکلات یکی پس از دیگری نمایان شد تا اینکه چند صباحی بعد از افتتاح مجبور به تعطیلی مجموعه گرفته شد تا نواقص برطرف شود. البته زیر سازی و نصب چمن مصنوعی آن اجرا شده است، بازسازی رختکن ها، اتاق وی ای پی، اتاق کنفرانس، اتاق داوران، یگان ویژه، اسکوبورد و اتاق خبرنگاران انجام شده است و هم اکنون سیستم روشنایی و گازکشی آن باقیمانده است.

بازسازی استادیوم عضدی (1396 – تعطیل)

اما بعد از گزارش های فراوانی که در خصوص وضعیت نامناسب جایگاه تماشگران استادیوم عضدی داده شد بالاخره، قسمت اصلی جایگاه تماشگران به مساحت 1800 متر مربع سال 1396 تخریب شد تا بازسازی شود اما هم اکنون بعد از گذشت سه سال تنها کاری که انجام شده جمع آوری ضایعات حاصل از تخریب بود و این پروژه نیز عملا تعطیل می باشد.

بازسازی استخر شنای کوثر (1393 – تعطیل)

استخر قدیمی شنای کوثر که از گذشته در مجموعه ورزشی یادگار امام رشت در حال فعالیت بود به بهانه مرمت و بازسازی در سال 1393 به طور کل تخریب شد و قرار بود این بنای 2500 متر مربعی دو ساله راه اندازی شود اما امروز بعد از گذشت پنج سال تنها چهل درصد پیشرفت فیزیکی داشته است و این پروژه بزرگ و مهم عملا تعطیل می باشد.

سالن تنیس روی میز رشت (1397 – تعطیل)

این سالن سرپوشیده 400 متر مربعی از سال 1397 کلنگ آن زده شده است ولی بعد از گذشت دو سال تنها بحشی از خاکبرداری فونداسیون آن انجام شده و امروز اگر سری به محل اجرای پروژه بزنید می بینید که این پروژه نیز مثل بسیاری از پروژه های دیگر ورزشی استان تعطیل می باشد. این سالن قرار بود از محل اعتبارات عمرانی استانی انجام شود.

سالن تیر و کمان (1398 – 10 درصد)

سایت اختصاصی و روباز تیر و کمان استان گیلان بنا شد سرپوشیده شود تا در فصول سرد سال نیز مورد استفاده قرار گیرد از همین رو امسال با صرف اعتباری بالغ بر دو میلیارد ریال کلنگ آن زده شد و در کمتر از چند ماه پیشرفت فیزیکی خوبی داشته است این مجموعه 190 متر مربعی در سایت ورزشی یادگار امام رشت قرار دارد.

چمن مصنوعی لشت نشا (1398 – 40 درصد)

در ادامه ساخت زمین های هزار متری چمن مصنوعی در گیلان، لایه اول زیر سازی این زمین در همین امسال انجام شده است تا امار بگویند 40 درصد پیشرفت فیزیکی حاصل این مجموعه فعالیت هاست، اما برای اتمام این پروژه که از محل اعتبارات ملی است باید سرعت بیشتری به خرج داد.

چمن مصنوعی فشتم (1398 – 30 درصد)

این زمین نیز به مساحت 1056 متر مربع از همین سال 1398 آغاز شده است و حدود سی درصد پیشرفت فیزیکی دارد و از محل اعتبارات ملی می باشد.

چمن مصنوعی کوچصفهان (1398 – 30 درصد)

زمین فوتبال 6400 متری کوچصفهان نیز از سال 98 زیر کشت چمن مصنوعی رفت ولی باتوجه به وسعت آن تنها لایه اول زیر سازی آن برداشته شد و شاید بتوان گفت حدود سی درصد پیشرفت فیزیکی داشته است. این پروزه نیز از محل اعتبارات عمرانی ملی می باشد. البته یک زمین چمن مصنوعی دیگر در ابعاد کوچکتر نیز در روستای فشتام کوچصفهان در حال ساخت است که بخشی میدرکل ورزش و جوانان استان گیلان در هفته تربیت بدنی خبر از افتتاح آن داده بود تا در این هفته بدون خبر نباشد ولی تا به امروز این زمین مورد بهره برداری قرار نگرفته است.

سالن رزمی کوچصفهان (1398 – 30 درصد)

یک سالن سرپوشیده 390 متری همین سال 1398 در مرکز شهر کوچصفهان کلنگ خورده است و تا به امروز سوله آن اجرا شده است و بناست این پروژه ملی که تاکنون سی درصد پیشرفت فیزیکی داشته است به زودی به اتمام برسد.

آخرین قسمت این گزارش را فردا می خوانید …