شنیدهها از آن است که خیلی از مدیران و مسؤولین استانی بر این باور هستند که زمینهای شالیزار سوددهی آنچنانی برای مردم و ساکنین گیلان ندارد و بهتر است این زمینها با تغییر کاربری به سمت ساخت و ساز سوق داده شوند و چه چیزی بهتر از بلندمرتبهسازی و انبوهسازی.
به همین بهانه طی یکی دو ماه اخیر برنامهها و سمینارهایی برای ساخت ساز در گیلان تدارک دیده شده است و حتی در یکی از تبلیغات گیلان را پایتخت جدید ساخت و ساز در شمال ایران معرفی کرده است.
اما واقعیت چیست؟ و چه کسانی از این ساخت و ساز سود میبرند؟
بدونشک لابی فساد دست از منفعتطلبی و سودجویی نخواهند کشید و هیچ جای گیلان از این قاعده مستثنی نخواهد بود و بهترین پهنه زمینهای شالیزار و باغات چای هستند که تبدیل به شهرکسازی و انبوهسازی و آپارتمانسازیهای بلندمرتبه شوند.
وقتی در زمین شالیزار بلندمرتبهسازی میکنید فقط همان نقطه نیست بلکه تمام اراضی اطراف تحتتاثیر این بلندمرتبهسازی و تبعات آن قرار خواهند گرفت. به مرور تمام زمینهای شالیزار و باغات چای اطراف نیز همین روش را در پیش خواهند گرفت.
عملا زمینی که برنج و چای با کیفیت مرغوب ما را تولید میکند تبدیل به شهرکسازی و انبوهسازی میشوند و این در حالی است که برای بهبود شرایط زندگی مردم باید برندسازی چای و برنج گام برداشت نه بستر چای برنج را نابود کرد.
بماند که این شهرکسازیها و انبوهسازیها باعث میشود ساختار فرهنگی و بافتهای روستایی ما کاملا تغییر کند و تبعات بیشماری و تعارض منافع با بومیان را بههمراه خواهد داشت.
فرض کنید زمینهای شالیزار بین دو روستا شهرکسازی شود، عملا ساختار فرهنگی منطقه و بافت روستاهای گیلان از توازن و زیبایی خارج خواهد شد.
لذا تمام اقداماتی که در یکی دو سال اخیر انجام شد، نشان از آن دارد که گیلان مقصد جدید برای ساخت و ساز در شمال کشور باشد.