انتشار لیست ابربدهکاران بانک مرکزی بار دیگر موضوع فساد را به سرلیست موضوعات روز کشور اضافه کرد. لیستی که تنها آبراهه‌ای است از رودخانه‌ی خروشان فساد در کشور که اقتصاد ایران را شورانده است.
همه می‌دانند که انتشار لیست بدهکاران بانک مرکزی به معنای شناسایی ریشه‌های فساد در اقتصاد ایران نیست و آن‌هایی که نامشان در این لیست آمده، مهره‌هایی هستند که از بازی اقتصاد و سیاست و رانت بیرون شده‌اند.
اما این موضوع علاوه بر اهمیت ملی آن، برای گیلانی‌ها از یک منظر دیگر هم دارای اهمیت است؛ یک شرکت گیلانی، به نام شرکت تولیدی مرغ کیسم، در لیست بدهکاران بانک مرکزی قرار دارد که وام‌های هنگفتی گرفته و به نام کارآفرینی، پشت نقاب دورزدن تحریم‌ها مخفی شده و حالا دُم مرغش از نقاب تحریم بیرون زده است.
اما داستان کشتارگاه صنعتی مرغ کیسم چیست و چه کسانی در سال‌های تحریم اقتصادی پشت آن مخفی بوده‌اند؟
از واگذاری کشتارگاه تا بازداشت مالک
وقتی در ایران قرار است درباره یک واحد اقتصادی تحقیق کنید و گزارش بنویسید، اگر شانس با شما یار نباشد و نتوانید منبع قابل اعتمادی پیدا کنید، صفحات موتور جست‌وجوگر گوگل و اطلاعات جسته و گریخته‌ای که در آن پیدا می‌شود، تنها منبع شما خواهند بود.
جست‌وجوی کشتارگاه صنعتی مرغ کیسم هم شما را به چند کلیدواژه‌ی دیگر و چندین مطلب مرتبط وصل خواهد کرد که باید ارتباط آن‌ها را پیدا کنید. «هوتن شعار» نامی است که الگوریتم‌های گوگل آن را به نام کشتارگاه صنعتی مرغ کیسم پیونده زده‌اند و به نظر می‌رسد مالک بازداشت شده هم همین فرد باشد.
در آبان ۱۴۰۰ خبرگزاری فارس در گزارشی اعلام کرده بود که مالک این کشتارگاه بازداشت شده است و این واحد تولیدی هم به منظور بازگشت به چرخه اقتصادی واگذار شده است.
هوتن شعار کیست؟
او فرزند بیژن شعار، مدیرعامل اسبق باشگاه سپیدرود رشت است که در مهرماه ۹۹ و دو سال پس از تصاحب شرکت مرغ کیسم به دنبال خرید باشگاه سپیدرود رشت هم بود. در اطلاعات مختصری که موجود است، نام مدیرعامل شرکت مرغ کیسم علاوه بر شرکت مرغ کیسم در چند شرکت دیگر نیز دیده می‌شود. این فرد که از سال ۹۷ تا زمان بازداشت مدیرعامل مرغ کیسم بوده است، از سال ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ یکی از اعضای هیات مدیره شرکت صنایع غذاآور بوده و علاوه بر این، نام او به عنوان بازرس در شرکت پارس فلز گیلان نیز ثبت شده است.
هوتن شعار در سال ۱۳۹۵ به عنوان مدیرعامل و عضو هیات مدیره شرکت پارس فلز گیلان که او آن را «نخستین واحد تولیدکننده لوله‌های گاز گیلان و دومین تولید کننده لوله و پروفیل آهنی» معرفی کرده بود، خبر از افتتاح شرکت تولیدکننده لوله‌های گاز در صومعه‌سرا داده بود.
گویی در گیلانِ ساحلی که باید سرآمد استان‌های ایران در دفن بهداشتی زباله‌ها باشد، هیچکس علاقه‌ای به دفن اصولی ندارد و از دفنگاه وسیعی مثل سراوان تا شرکت کوچکی مثل مرغ کیسم، همه ترجیح می‌دهند زباله روی زباله بریزند تا روزی که دیگر آخرین باریکه‌های زندگی را هم سد کنند.
خبر بازداشت مدیرعامل مرغ کیسم درحالی در آبان ۱۴۰۰ منتشر شد که تا شش ماه پیش بسیاری از رسانه‌های استانی در ریپورتاژهای خود دوره آغاز مدیریت هوتن شعار بر شرکت مرغ کیسم را عاملی برای روشن شدن نور امید در دل کارگران توصیف کرده بودند.
در خرداد ۱۳۹۹ هم هوتن شعار در مصاحبه با برخی از رسانه‌های استان گیلان از اقدامات خود در این شرکت گفته و اظهار کرده بود که این کارخانه را متروکه تحویل گرفته اما موفق شده در مدت سه ماه تعداد کارگران را از ۲۲۰ نفر به ۳۰۰ نفر افزایش دهد.
او همچنین در تجلیل از عملکرد خود گفته بود با وقوع بحران کرونا تمامی معوقات کارخانه را از منابع شخصی پرداخت کردم و هیچ وامی نگرفتم اما حالا مشخص شده او چندان هم از منابع شخصی هزینه نکرده و تعدد وام‌ها، این شرکت را به یکی از ابربدهکاران بانکی کشور تبدیل کرده است.
داستان یک کارآفرینی خون‌آلود
تقریبا تمامی فعالان محیط زیست استان گیلان از نقش مخرب شرکت مرغ کیسم در تخریب محیط زیست شهرستان آستانه اشرفیه سخن گفته‌اند. کشتارگاهی در منطقه‌ی مسکونی که بوی نامطبوعش، نفس کشیدن را برای مردم آستانه اشرفیه سخت کرده است.
کشتار روزانه ۵۰ هزار قطعه مرغ و تولید بالغ بر ۴۰۰ هزار لیتر خونابه باعث شده است تا شرکت مرغ کیسم علاوه بر نقش مخربش در اقتصاد، تیغش را به پوست محیط زیست هم بکشد.
مباحث حقوقی پیرامون شرکت مرغ کیسم نیز به دنبال همین معضلات محیط زیستی پیگیری شد و بوی نامطبوع حاصل از فعالیت این کارخانه، سرانجام از بوی نامطبوع فعالیت‌های اقتصادی آن هم پرده برداشت.
به گواه مردم محلی ورود فاضلاب این کشتارگاه به نهرهای انتقال آب زراعی باعث شده تا زمین‌های کشاورزی هم در اثر ورود آب آلوده خشک شده و دیگر هیچ محصولی در آن‌ها رشد نکند.
۱۰ تن ضایعات، عاید یک واحد تولیدی برای مردم
علاوه بر ورود فاضلاب حاصل از خونابه‌های این واحد تولیدی، روزانه ۱۰ تن ضایعات مرغ در این محل تولید می‌شود که پسماند حاصل از آن بدون هیچگونه دفن اصولی و مطابق بهداشت عمومی در اطراف این محل رها می‌شود.
گویی در گیلانِ ساحلی که باید سرآمد استان‌های ایران در دفن بهداشتی زباله‌ها باشد، هیچکس علاقه‌ای به دفن اصولی ندارد و از دفنگاه وسیعی مثل سراوان تا شرکت کوچکی مثل مرغ کیسم، همه ترجیح می‌دهند زباله روی زباله بریزند تا روزی که دیگر آخرین باریکه‌های زندگی را هم سد کنند.
اگرچه بر اساس گزارش‌های متعددی که در رسانه‌های استانی مبنی بر تخلفات محیط زیستی این شرکت منتشر شده اما به نظر می‌رسد اگر موضوعی هم در صدر لیست رسیدگی باشد، مسئله‌ی محیط زیستی نیست و فعلا نام مرغ کیسم با اتهام جدیدی بر سر زبان‌ها افتاده است.
گزارش‌ها می‌گویند مردم اطراف این کشتارگاه بعضا به دلیل بوی نامطبوع این محل تصمیم گرفته‌اند خانه‌های خود را بفروشند اما قیمت ملک در این منطقه هم درست مثل سراوان تحت تاثیر بوی بد آن قرار گرفته و بازار خرید و فروش تقریبا راکد است.
حالا هم مشخص نیست با اتهام اقتصادی این شرکت، تکلیف میراث مخرب آن چه خواهد شد.
سرانجامِ یک اسم
تا آبان ۱۴۰۰ که کشتارگاه مرغ کیسم به یک گروه سرمایه‌گذاری واگذار شده است، پرونده تخلفات محیط زیستی آن باز بوده است.
متاسفانه وقتی رسانه‌ها برای پیگیری چنین مواردی با بن‌بست روبه‌رو هستند نمی‌توان به دریافت اطلاعات دقیق از آخرین وضعیت مالکان دل خوش کرد. این گزارش تلاشی بود به بهانه‌ی یک اسم؛ اسمی که تا آنجا که می‌دانیم نه تنها کمکی به اقتصاد و کارگرانش نکرده است، بلکه در لیست بزرگترین بدهکاران بانک مرکزی کشور نیز قرار دارد و سیاهه‌ی تخلفات محیط زیستی‌اش هنوز باز است. این لیست قرار است چه تاثیری در زندگی ما بگذارد؟ پاسخ با شما.
