«سید اسماعیل میرغضنفری»، فرماندار شهرستان رشت، امروز در جلسه‌ی هفتگی پیگیری امور شهرستان، یکی از عوامل اصلی عدم تکمیل پروژه‌ها را ناکارآمدی برخی پیمانکاران ذکر کرد و گفت: منابع اعتباری ما محدود است. بنابراین نمی‌توانیم اجازه بدهیم همین منابع اندک در پروژه‌های مهم و حساس هدر برود. باید یک‌بار برای همیشه پیمانکاران ناتوان را از مسیر اجرای پروژه‌ها کنار گذاشت.
وی پل‌های زیباکنار و رواجیر را دو پروژه‌ی مهم و حساس حوزه‌ی راهداری شهرستان رشت عنوان کرد که آمار بالای تصادفات در آن‌ها نگران‌کننده است و روند اجرای پروژه‌ها نیز بسیار کند پیش می‌رود.
میرغضنفری همچنین با اشاره به وضعیت نامناسب جاده‌های منتهی به شهرستان رشت گفت: تمام مسیرهای ورودی به شهر، به‌ویژه از نظر آسفالت، دچار مشکل هستند. وجود دست‌انداز، شکستگی و ناهمواری در این مسیرها واقعاً تأسف‌برانگیز است.
فرماندار رشت با اشاره به تخصیص بیش از ۶۲ میلیارد تومان اعتبار در حوزه‌ی نگهداری راه‌ها طی سال مالی گذشته، این رقم را ناکافی دانست و خواستار استفاده‌ی بیشتر از اعتبارات ملی، به‌ویژه برای تسریع در اجرای پروژه‌های راهداری شد.
لازم به ذکر است؛ آمار تصادفات جاده‌ای در مسیرهای منتهی به رشت بسیار بالاست و این موضوع نگرانی‌های جدی در حوزه ایمنی و سلامت شهروندان ایجاد کرده است. جاده‌های ناایمن، نبود علائم هشداردهنده و ایمنی، فقدان حتی یک خط‌کشی ساده، نیاز شدید جاده‌ها به آسفتلت و حداقل روکش آسفالت، همگی به تشدید این وضعیت دامن زده است.
از جمله مسیرهای پرحادثه در شهرستان رشت می‌توان به جاده سراوان – فومن اشاره کرد که به دلیل عرض کم، نداشتن شانه ایمن و حجم بالای تردد، همواره محل وقوع تصادفات شدید است.
همچنین جاده لاکان، به‌ویژه در محدوده‌ی صنعتی، به‌دلیل روشنایی ناکافی و خرابی آسفالت، یکی از نقاط بحرانی شهرستان به شمار می‌رود. مسیر سنگر به خشکبیجار نیز به دلیل پیچ‌های خطرناک و فقدان گاردریل، بارها شاهد وقوع حوادث مرگبار بوده است.
جاده رشت به جیرده نیز که محل تردد روزانه‌ی روستاییان و کشاورزان است، با نبود آسفالت مناسب و فقدان تابلوهای هشداردهنده، وضعیت بسیار نامناسبی دارد. هفته قبل در یک فقره تصادف در این جاده، یک نفر جان خود را از دست داد. ظاهرا بالای ۶ سال است که اعتباراتی در چندین نوبت برای تعریض این جاده پرتردد واریز شده اما پیمانکاران مربوطه پروژه را تحویل نداده‌اند.
با وجود این شرایط، پروژه‌های راهسازی و راهداری در منطقه همچنان با تأخیر مواجه هستند. پیمانکاران در بسیاری از موارد نتوانسته‌اند پروژه‌ها را در زمان مقرر به پایان برسانند. افزایش شدید قیمت مصالح ساختمانی از جمله شن، ماسه، سیمان و قیر، باعث شده هزینه‌ی اتمام پروژه‌ها چندین برابر برآورد اولیه در قراردادها شود.
در نتیجه، بسیاری از پروژه‌ها نیمه‌کاره رها شده‌اند. چرا که دولت توان پرداخت مابه‌التفاوت اعتبارات جدید را ندارد. این چرخه معیوب نه‌تنها موجب اتلاف منابع شده بلکه روند توسعه زیرساختی منطقه را نیز مختل کرده است.
