چند سالی از این‌که مسئول کتابخانه‌ی سیار شهرستان رشت هستم، می‌گذرد. در این سال‌ها همیشه تلاش کرده‌م تا پرچم شهرستان و گیلان را بالا نگاه دارم.
از جام باشگاه‌های کتابخوانی گرفته تا مروجین برتر کتابخوانی، از کتابدار برتر ملی گرفته تا مدال طلای جشنواره‌ی هدهد سفید، از شرکت در همایش و ارائه مقاله گرفته تا دبیر و داور مسابقات و مانند آن.
اما هر چه جلوتر می‌روم، امیدوارتر می‌شوم، امید به دانش‌آموزان پسر و دختر در مقاطع مختلف تحصیلی که نسل‌های جدید و اصطلاحا نسل z هستند. این نسل در معرض کتاب، نه به عنوان یک رسانه‌ی مکتوب بلکه به عنوان راهی برای رسیدن به دانایی می تواند از مطالعه آن لذت ببرد، از خواندن کلاسیک‌های جهان حظ کند و از خواندن اشعار کهن و معاصر ایرانی هیجان‌زده شود.
من نه تنها دیده‌ام، بلکه زندگی کرده‌ام، شوق، انگیزه، توانمندی و خواستن را در چشم‌های کودکان محلاتی که اسم کم برخوردار و محروم را با خود یدک می‌کشند. مسکن مهر و روستاهای جاده لاکان، جانبازان و روستای پاچکنار، فخب، دیلمان، حمیدیان، یخ‌سازی و تمامی محلات و روستاهای مربوط به رشت و بخش‌های آن.
کتابخانه‌ی سیار قاصدک رشت با نام یکسان، طرح واحد هدهد سفید و سفیر دانایی به وسعت یک شهر در جاد‌ه‌ها تردد می‌کند تا سهم کوچکی در ترویج کتاب و کتابخوانی داشته باشد.
فرقی نمی‌کند مسجد باشد یا مدرسه، پارک باشد یا بهزیستی، فقط نیاز است بخواهی و همراه باشی، مابقی کارها را من انجام می‌دهم. ارتش تک نفره بودن سختی‌های زیادی دارد، ولی شیرینی بعد از سختی‌ها به دست می‌آید.
من گاهی در روز فشار زیادی را تحمل می‌کنم، ولی با دیدن لبخند کودکی که برایم نقاشی می‌کشد، برای ادامه دادن انرژی می‌گیرم. من تنها تلاش می‌کنم تا نقش خود را به خوبی ایفا کنم و می‌دانم باید یاد بگیرم تا بتوانم یاد بدهم.
باید از خودم شروع کنم تا دیگران مجاب شوند که بخوانند، فکر کنند و بنویسند. کتاب نمی‌تواند معجزه کند، این‌ها شعارهای تبلیغاتی برای برنامه‌های نمادین است. کتاب می‌تواند به شما قدرت دیدن معجزه را بدهد.
من معلم‌ها را ادامه دهنده‌ی راه پیامبران می‌دانم. ابتدای سال تحصیلی کودکان مقطع اول ابتدایی را ببینی، که نمی‌توانند چیزی بخوانند و بنویسند، اما بعد از ۹ ماه همان کودکی که چیزی نمی‌دانست، حال حروف الفبا را می‌داند، می‌تواند کلمه بسازد، می‌تواند جمله بسازد، سطر بنویسد و پاراگراف، متن بلند، صفحه و کتاب. قضاوتش با شما. کلمات، دنیای ما را می‌سازند. هر چه کلمه بیشتر، دنیا بزرگ‌تر.
هفته‌ی کتاب و کتابخوانی و گرامی‌داشت مقام کتابدار، بهانه‌ای شد برای یادداشتی کوتاه از دنیای من، کتاب‌ها و روزمرگی‌های یک کتابدار سیار. کوچک‌تر از آن هستم که به خوانندگان توصیه‌ای کنم، ولی به خوانندگان عزیز می‌توانم پیشنهادی بدهم.
کتاب بخرید، کتاب امانت بگیرید، پشت ویترین کتابفروشی‌ها بایستید، حتی کتاب الکترونیک دانلود و کتاب‌های صوتی گوش کنید، اما با آرامش و لذت بخوانید و در مورد آن حرف بزنید، تحقیق و بررسی کنید، یادداشت بنویسید و معرفی و نقد کنید.
کتاب نخواندن با توهم دانستن، به یک اندازه آسیب‌زننده است. کتاب بخوانید برای ساختن دنیایی بهتر و اول از همه ساختن خودتان. با کتاب‌های کوچک و باب سلیقه‌تان شروع کنید
