با افزایش روزافزون وسایل نقلیه در شهرها و ظهور معضلی که از آن به ترافیک سنگین معابر یاد می‌شود، اهمیت بررسی این مشکلات، و ارائه راه‌حل‌هایی برای تغییر وضعیت، یکی از دغدغه‌های اصلی مدیران شهرهای بزرگ است. راه حل هایی که در برخی موارد در زمانی کوتاه ناکارآمدی خود را نشان می‌دهند.
برای مثال، امروز و با گذشت کمتر از دو هفته از افتتاح روگذرهای باهنر و حمیدیان در رشت، حالا بهتر از گذشته می‌توان به عدم کارایی کافی این پل های شهری اشاره کرد که پرسش های بی شماری را در بین متخصصین فنی حوزه مدیریت شهری و ترافیک ایجاد کرده است.
آیا از طرحی که بالغ بر 120 میلیارد هزینه داشته و تنها کارکرد آن انتقال ترافیک به 300 متر بعد است، می‌توان دفاع کرد؟!
– آیا نسبت هزینه به فایده این طرح‌ها، بررسی شده و مورد قبول و تایید کارشناسان فنی مستقل است؟
-آیا می‌توان اذعان کرد که تاخیر و زمان سفر در شبکه ترافیکی شهر رشت کم شده؟
– آیا می‌توان گفت که هزینه‌های اجتماعی ایجاد تقاطع های غیر همسطح، مانند اثرات منفی بر مشاغل محلی و ساختمان های اطراف پل ایجاد نشده است؟
-آیا ساخت این پل ها باعث بهبود کیفیت حمل و نقل عمومی شهر شده است؟
– آیا می‌توان اذعان کرد در واقعیت این پلها اثربخشی قابل توجهی در کاهش مصرف سوخت و هزینه‌های خودرو داشته اند؟
اگر پاسخ به سوالات بالا منفی است، آیا بهتر نیست از هم اکنون، فواید فنی چنین تصمیماتی را بررسی کنیم تا در آینده مجددا تکرار نشوند؟!
براستی چه کسی پاسخگوی این سوالات است؟ آیا گزینه های دیگر ترافیکی، قبل از احداث تقاطع غیرهمسطح در سطح شبکه بررسی شده که ناگزیر به سمت تقاطع غیرهمسطح رفته ایم؟ آیا نمی‌شد با هزینه بسیار کمتر و احداث تقاطع همسطح استاندارد، به همین میزان بهبود – البته اگر بشود نامش را بهبود گذاشت _ دست پیدا کرد؟
آیا بهتر نبود بجای احداث پل غیر همسطح در سه راه باهنر – امام، نگاهی فنی به وضعیت شدید ترافیک در میدان گیل انجام می‌گرفت و برای رفع مشکل آن محدوده کاری جدی انجام می‌شد؟
حال که با هر توجیهی نسبت به اجرا و ساخت این تقاطع ها در سطح شهر رشت اقدام شده، چرا برای اجرای ناقص آن و عدم تکمیل شزایط فنی و ایمنی تقاطع ها، افتتاحیه برگزار شده است؟
عدم رعایت دقیق نکات ایمنی و مقررات ترافیکی در این پلها می‌تواند منجر به حوادث ناگواری شود که از آن جمله در این تقاطع های افتتاح شده می توان به موارد ذیل اشاره داشت:
_ عدم نصب کاشن تانک در دماغه ورودی پل
– عدم نصب چشم گربه ای در امتداد طولی مسیر
– عدم نصب تابلوهای راهنمایی استاندارد در اطراف پل
– طول غیراستاندارد لچکی ورودی به پل
– عدم نصب تابلوهای هدایت مسیر مناسب (البته در کمال تعجب مقصدی تغییر نمی‌کند با وجود پل )
– استفاده از شکل های غیر استاندارد فنی در برخی تابلوها
_ عدم نصب استوانه جهت هدایت ترافیکی در خروجی پل
– فاصله کم خروجی پل و ورودی دوربرگردان در حال احداث که بطرز عجیبی غیراستاندارد است!
– خطر تصادف و عدم اجرای برنامه ایمن جهت عبور عابرین پیاده
و اما نکته اصلی، در رابطه با نگاه اعضای شورای اسلامی شهر رشت و شهردار محترم است، که بنظر می‌رسد برنامه ای قابل دفاع برای حل معضل ترافیک شهر رشت ارائه نکرده اند؛ یا حداقل برنامه های فنی و مهندسی خود را تاکنون پیش خودشان محفوظ نگه داشته اند و جهت کاهش ترافیک شهری رشت از روش های متعددی مانند توسعه حمل و نقل عمومی، ایجاد شبکه هوشمند ترافیکی در شهر، ترویج فرهنگ دوچرخه سواری و ایجاد زیر ساخت مناسب آن، ایجاد محدودیتهای ترافیکی، ایجاد انگیزه برای استفاده کمتر از خودرو شخصی و …حرفی به میان نیامده است.
قابل اشاره است پس از سه سال تاخیر، در چند وقت اخیر بالاخره قرارداد مشاور جدید برای بازنگری در طرح جامع حمل و نقل شهر رشت نهایی شده است. امیدواریم مشاور به دور از تاثیرپذیری از اعضای شورا و شهرداری، بتواند به صورت مستقل و حرفه ای کار خودش را به انجام برساند.
هرچند که اساسا در رشت خیلی هم به طرح های مورد نظر مشاور و تایید وزارت کشور توجه خاصی نداریم! نمونه اش؟!: همین پل ها !
*کارشناس مدیریت شهری
