آیا آتش سوزی کمپ لنگرود یک موضوع امنیتی است؟ پاسخ این پرسش باید منفی باشد. اما واقعیت این است معمولا در ایران هر موضوعی قابلیت دارد که تبدیل به سوژه‌ای امنیتی شود. دلیل آن هم این است که سازمان ها، نهادها و مدیران مملکت راه گفتگو با مردم را نمی دانند و از پاسخ به هر سوال و شبهه‌ای طفره می‌روند و ساده‌ترین چیزها را تبدیل به معما می‌کنند. دو ماه از حادثه غم‌انگیز کمپ لنگرود گذشته است و هنوز مسئولان استان گیلان صلاح ندانسته‌اند درباره‌اش یک نشست خبری ساده برگزار کنند و به پرسش های مردم پاسخ بدهند. ترفندشان این است که قضیه را مسکوت بگذارند تا با گذشت زمان به فراموشی سپرده شود. در واقع روی حافظه کوتاه مدت شهروندان خیلی حساب باز کرده‌اند اما این را نمی‌دانند که ترفندشان دیگر پاسخگو نیست و باید راه درست اقناع افکار عمومی را برگزینند. نتیجه بی‌اعتنایی به افکار عمومی حالا پدیده به شدت خطرناکی را به وجود آورده است. مسئولان خیلی نیاز نیست راه دوری بروند تا صحت و سقم این موضوع را بسنجند. فقط کافی است گوشی‌هایشان را باز کنند و در شبکه‌های اجتماعی زیر ساده‌ترین خبرها کامنت‌های مردم را بخوانند. البته احتمالا بارها خوانده‌اند اما به دلیل حفظ موقعیت شغلی و گریز از حاشیه ترجیح می‌دهند شگرد نادرست قدیمی را تکرار کنند. موضوع خیلی ساده است. در آتش سوزی کمپ لنگرود ده‌ها انسان زنده زنده در آتش سوختند و یکی از هولناک‌ترین فاجعه‌های سال‌های اخیر اتفاق افتاد اما هنوز درباره برخورد با مسببان حادثه خبرهای دندان گیری منتشر نشده است. این اتفاق اگر در هر کجای دنیا می‌افتاد حتما درباره‌اش نشست‌های خیری برگزار می‌کردند و رسانه‌های تصویری و شنیداری از زوایای مختلفی به آن می‌پرداختند اما در شهر ما هیچ کدام این کارها انجام نشد. تنها جلسه مهمی که برگزار شد؛ نشست تحلیلی پرونده کیفری این حادثه در دانشگاه شهید بهشتی بود آن هم پس از گذشت دو ماه. این در حالی است که بارها در شبکه‌های اجتماعی گفته شد که در حادثه تلخ آتش سوزی پلاسکو ۲۲ نفر و در آتش سوزی دردناک سانچی ۳۲ نفر کشته شدند ولی در کمپ لنگرود ۳۶ نفر سوختند. ولی نسبت به آن دو حادثه هیچ مورد توجه قرار نگرفت. با همه این حرف‌ها حالا بیش از دو ماه از جمعه وحشتناک لنگرود گذشته است. مردم می‌خواهند بدانند مسببان حادثه حالا کجا و در چه وضعیتی هستند؟ می‌خواهند بدانند آیا برخوردی با آن‌ها شده است؟ بر اساس خبرهای منتشر شده گویا درست یک روز قبل از آن روز شوم؛ مدیران بهزیستی به مالکان کمپ دستور دادند تا ظرف یک ماه نواقص آن را برطرف کنند. در لنگرود مردم می‌گویند این کمپ بارها به دلیل تخلفات سریالی‌اش تعطیل شد اما هر بار در مدت زمانی کوتاه دوباره کارش را شروع کرد. حالا سوال مهم افکار عمومی این است که چه کسانی مانع تعطیلی کمپ گام اول رهایی بودند؟ چند روز بعد از حادثه اعلام کردند آتش سوزی کمپ لنگرود توسط جوان ۲۸ساله املشی انجام شده که پیشتردر آن بستری بوده و به دلیل کینه شخصی از رفتارهای نادرست چنین فاجعه‌ای را شکل داده است. دقیق دو ماه گذشته اما درباره روند رسیدگی چنین پرونده مهمی خبر دیگری در دسترس قرار ندارد. کاش مسئولان مملکت متوجه شوند پاسخگویی درست به افکار عمومی هنری است که بهره‌ای از آن نبرده اند.
