پایتخت ساختوساز یا قربانگاه طبیعت!
برگزاری نشستهایی با عنوانهای پرزرقوبرق مانند «اجلاس سازندگان و توسعهگران کشور» اگرچه در ظاهر تا حدودی میتواند فرصتی برای تبادل دانش و همافزایی میان طراحان و معماران باشد، اما در عمل اغلب به پوششی برای نوعی «توسعهگرایی شتابزده» بدل میشود؛ توسعهای که نه با ظرفیتهای بومی سازگار است و نه با حساسیتهای محیطزیستی مناطق میزبان همخوانی دارد. وقتی شفافیت در روند اخذ مجوز، انتخاب سخنرانان و حضور نهادهای علمی و محلی کمرنگ باشد، چنین رویدادهایی بیش از آنکه گفتوگوی سازندهای درباره پایداری باشند، به تریبونی برای تبلیغ…