ارتباط

یک وقت‌هایی پرندگانِ حرف که از دهان آدمی پر می‌کشند، در جست‌وجوی شاخسار همدلی در ذهنی روشن هستند.‌ ما اما تا چه‌اندازه آن آدمی هستیم که دل می‌سپاریم به شنیدن حرف‌های دیگران. دیگران، این دیگران که گاه می‌شناسیم و نزدیک هستند به ما و گاه دورند، چنان دور که شاید تنها یک بار در همه‌ی عمر دیده باشیم‌شان؛ حرف که می‌زنند، خواهان شنفتن ما هستند. بعضی وقت‌ها همراهی و همدلی، غبار از آینه‌ی دل زنگاربسته‌ای می‌روبد. یک وقتهایی کلمات هم اگر نباشند، محل اشکال نیست و تنها خوب شنیدن می‌تواند برای کاستن از حجم‌اندوه…

کوچه‌های قدیمی، بیش از یک مسیر عبور ساده بودند. آن‌ها قلب تپنده‌ی زندگی شهری و محله‌های ایرانی محسوب می‌شدند؛ محلی برای تعامل اجتماعی، همبستگی، بازی کودکان و تبادل فرهنگ. کوچه، جایی بود که نسل‌ها با هم تنیده می‌شدند؛ درب همسایه کوبیده می‌شد، همسایه‌ها احوال هم را می‌پرسیدند، و کودکان در کوچه بازی‌های محلی و آموزش‌های غیررسمی زندگی را یاد می‌گرفتند. در این فضا، روابط انسانی عمیق و چندلایه شکل می‌گرفت و به نوعی خانواده‌ی گسترده و اجتماعی پدید می‌آمد. خاطرات جمعی از شادی‌ها و غم‌ها در کوچه ثبت می‌شد و این فضا یک…