آنها که چراغ افروختهاند
انسانهایی هستند که نمیتوانند تنها به روشنای خانه خویش بیاندیشند. آنها در روزگاری که زخمها بسیارند و گره پشت گره در طناب ایام افتاده است، نمیتوانند دست روی دست بگذارند و تنها به فکر بیرون کشیدن گلیم خویش از آب باشند و چشم برنیازها، آسیبها و چالشهای ریزو درشتی که جهان اطرافشان را فرا گرفته، ببندند. آنها به دور از حساب و کتاب منافع شخصی خویش، در حد توان میکوشند تا در تاریکیها چراغی بیافروزند و پیامآور سعی و امید باشند. در این میان من و شما اگر از آنها نباشیم، بیتردید از حضور دلنشینشان آگاهیم و بارها همت والای…