فضای سبز شهری

سال‌ها پیش، وقتی از خانه بیرون می‌آمدیم و در کوچه قدم می‌زدیم، صدای پرنده‌ها از میان شاخه‌ها شنیده می‌شد و بوی برگ درختان در هوا جاری بود. خانه‌ها اغلب ویلایی بودند، یا حداقل درخت یا گل و گیاه داشتند، با حیاط‌هایی که درختان در آن‌ها قد کشیده بودند و سایه‌شان تا کوچه می‌رسید. کوچه روشن بود، اما دل‌گیر نبود؛ جایی برای زندگی بود، برای تنفس. یادم هست در تراس خانه‌ام همیشه قمری‌ها جمع‌ می‌شدند و در جالامپی تراس، که لامپش سوخته بود، خانه می‌کردند. صدای‌شان حس زندگی و آرامش داشت. امروز اما، در همان کوچه و…

ساختمان‌های سیمانی ناموزون، آسفالت کوچه و خیابان هم تا کمرکش همین ساختمان‌های عموما ناهمگون بالا آمده. باید چشم بچرخانی و با زحمت در حیاط خانه یا بلوار و حاشیه یک خیابان درختی سرسبز ببینی. اگر خوش‌شانس باشی شاید سرسبزی ظاهر شده مقابل چشمانت کاج یا سرو نباشد. تصویرسازی مربوط به شهری کویری نیست. از رشت مرکز استان گیلان صحبت در میان است. همان شهری که بیش از یک قرن قبل ژاک دو مورگان باستان‌شناس فرانسوی درباره‌اش نوشت؛ «رشت شهری است که در شاخ و برگ درختان خود غرق شده و از این نظر شباهتی با دیگر شهرهای ایران ندارد.» جغرافیایی که…