پدیدهای به نام کتابسازی
از نخستین سنگنوشتهها و لوحها، تا نسخههای خطی و چاپی، «کتاب» در تمدن بشری نه فقط ابزار انتقال اطلاعات، بلکه ظرف اندیشه، زبان، تفکر و ذخیرهگاه حافظهی تاریخی انسان بوده است. در ایران، سنت تألیف و نگارش، سابقهای دیرینه دارد؛ از گذشته، تألیف، کار اندیشهورزان و حاصل سالها تحقیق، آزمون، نگارش و بازنگری بوده است. کتاب، خانهی محتوا بود؛ تجلی جستوجوی حقیقت.
در گذشته، تألیف کتاب نه تنها یک فعالیت علمی، که یک رویداد فرهنگی و اجتماعی به شمار میرفت. نویسنده، ماهها و گاه سالها در جستوجوی حقیقت، گردآوری دادهها،…