شهر مدرن

کوچه‌های قدیمی، بیش از یک مسیر عبور ساده بودند. آن‌ها قلب تپنده‌ی زندگی شهری و محله‌های ایرانی محسوب می‌شدند؛ محلی برای تعامل اجتماعی، همبستگی، بازی کودکان و تبادل فرهنگ. کوچه، جایی بود که نسل‌ها با هم تنیده می‌شدند؛ درب همسایه کوبیده می‌شد، همسایه‌ها احوال هم را می‌پرسیدند، و کودکان در کوچه بازی‌های محلی و آموزش‌های غیررسمی زندگی را یاد می‌گرفتند. در این فضا، روابط انسانی عمیق و چندلایه شکل می‌گرفت و به نوعی خانواده‌ی گسترده و اجتماعی پدید می‌آمد. خاطرات جمعی از شادی‌ها و غم‌ها در کوچه ثبت می‌شد و این فضا یک…