پاتوقی برای هیچ، برای سکوت
پیاده راه رشت، یکی از اولین‌ها در ایران بود. خیابان‌هایی که از هرگونه وسیله نقلیه خالی شدند و حق تقدم به عابرین پیاده داده شد. جایی که همه شهروندان اندک زمانی بتوانند به دور از هیاهوی شهر خلوت کنند.
دمادم غروب یک روز پاییزی است. آرام آرام عابرین از اطراف و اکناف می‌رسند. هرکس گوشه‌ای تنها یا با دوستان، خلوت می‌کند. چند موتورسوار جوان در این میان برای خودشان جولان می‌دهند و "دور دورشان" را آورده‌اند وسط پیاده راه.
صدای باندها آن طرف تبلیغ یک مراسم مذهبی را می‌کند. کودکانی هم در آن وسط مشغول فوتبال و…