ورود تورهای گردشگری غیرمجاز و تیم‌های آفرود سواری به دو منطقه توریستی رودبار یعنی سی‌دشت و سلانسر ممنوع شده است. برخی از افراد بومی و یا طبیعت‌دوستان معتقدند؛ با توجه به حجم بالای زباله پراکنی و آسیب به محیط‌زیست، همان بهتر که این مدل طبیعت‌گردی تعطیل شود.
پس از ارائه گزارش اداره حفاظت محیط‌زیست شهرستان رودبار مبنی بر تخریب محیط‌زیست توسط خودروهای آفرودی در مناطق سلانسر و سی‌دشت و با دستور دادستان عمومی و انقلاب شهرستان رودبار، ورود خودروهای آفرودی به مناطق سلانسر و سی‌دشت ممنوع شد.
علاوه بر این‌ها شنیده‌ها حاکیست؛ به موجب دستور صادر شده، از این به بعد با گروه‌های گردشگری غیرمجاز و فاقد مجوزی که به این مناطق سفر کنند هم به صورت قانونی برخورد می‌شود.
عده زیادی از افراد بومی و دوستداران محیط‌زیست از این اقدام اداره محیط‌زیست شهرستان رودبار و مقام قضایی قدردانی کرده‌اند که موجب شده راه برای تخریب هر چه بیشتر دو منطقه توریستی و گردشگری سی‌دشت و سلانسر تا حدودی مسدود شود.
این افراد معتقدند؛ تورهای گردشگری و افرادی که با خودروهای شخصی خود به سی‌دشت و سلانسر می‌آیند، در شکستن شاخه‌های درختان برای درست کردن آفتاب‌گیر خودروهایشان و روشن کردن آتش برای آماده‌سازی غذا از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.
برخی از اهالی رودبار هم می‌گویند: وضعیت آنقدر بی در و پیکر شده که محیط‌زیست سی‌دشت و سلانسر و بسیاری از ییلاقات و مناطق نظیر آن، به زباله‌دانی تبدیل شده است. کمتر کسی است که رعایت کند. به عقیده آنان، سی‌دشت زمانی قشنگ بود که همه از بودنش بی‌اطلاع بودند. در حال حاضر پلاستیک و بطری و انواع و اقسام زباله، کل منطقه را فرا گرفته است.
آن‌ها عقیده دارند؛ بدون تعارف، فرهنگ طبیعت‌گردی در بین بسیاری از افراد جامعه به شدت پایین است. همان بهتر که از ورود تورهای گردشگری و آفرودسواران جلوگیری شد.
در این میان اما طیفی از دوستداران محیط‌زیست هم هستند که بر این باروند شاید اقداماتی مانند تعبیه سطل‌های زباله و یا وجود یک محیط‌بان در این مناطق بتواند اندکی از مشکلات را کم کرده از تخریب محیط‌زیست و زباله‌پراکنی جلوگیری کند.
به گفته شاهدان عینی؛ در حال حاضر دور تا دور منطقه دشت سی‌دشت محصور شده و خودروها حق ورود ندارند. اما برخی افراد با موتور از روی بابونه‌ها تک چرخ می‌زنند و وقتی هم بابت این رفتارشان به آنان تذکر داده می‌شود هیچ توجهی نمی‌کنند و به کارشان ادامه می‌دهند.
برخی می‌گویند فقط این ماشین‌های آفرودی نیستند که در منطقه تردد می‌کنند. به اصطلاح اسم خودروهای آفرودی بد در رفته است. تعدادی مینی‌بوس، اتوبوس و سواری‌های غیربومی هم هستند که منطقه را به ویرانی کشاندند نه آفرودی‌ها.
یکی از دوستداران محیط‌زیست که به ورزش آفرود هم علاقمند است در این زمینه به مرور گفت: حرکت خودروهای آفرود در طبیعت، اگر با رعایت نکات محیط‌زیستی همراه نباشد، آسیب‌هایی مانند نابودی پوشش گیاهی زیر چرخ آفرود، فرسایش خاک، از بین رفتن آرامش حیوانات اهلی و وحشی، گسترش گونه‌های مزاحم و آزاد کردن آلاینده‌های مضر مانند نفت، سوخت و مواد شیمیایی در آب را در طبیعت به بار می‌آرود.
با این حال وی معتقد است؛ بدون شک با اعمال مدیریت و اجرای دستورالعمل نظارتی تا حدی از میزان این تخریب‌ها کاسته می‌شود. در این میان نباید صحنه‌های ارزشمندی مانند کمک تیم‌های آفرود برای مهار آتش‌سوزی‌های جنگل یا حمل وسایل کمک‌رسانی به مناطق سیل‌زده یا زلزله‌زده را فراموش کرد. این ورزش باعث اشتغال‌زایی بسیاری از افراد در جامعه محلی می‌شود.
در میان این بایدها و نبایدها و ممنوعیت‌هایی که با حمایت محیط‌زیست و با دستور مقامات قضایی به صورت مقطعی اجرا می‌شود، سوالی که به وجود می‌آید این است که چرا به جای این حجم از ممنوعیت‌های ورود و تردد که هر از چند گاهی در یکی از مناطق توریستی و گردشگری گیلان به اجرا در می‌آید، اقدامی ریشه‌ای‌تر و کارسازتر نظیر آنچه در سایر نقاط دنیا اجرا می‌شود در دستور کار قرار نمی‌گیرد؟ مطمئنا این دست از اقدامات مقطعی نمی‌تواند مدت زیادی منافع جوامع محلی، گردشگران و توریست‌ها و مهم‌تر از آن منافع محیط‌زیست رو به ویرانی گیلان را تامین کند.
